Γεια σας! Με λένε Αλέξανδρο και πηγαίνω στο νηπιαγωγείο. Η αδελφή μου πάει στην τρίτη τάξη και τη λένε Ελευθερία, όπως και τη γιαγιά. Όμως ο παππούς Περικλής πότε-πότε τη γιαγιά τη λέει «Χούντα» κι εκείνη κάνει πως θυμώνει. Μάλλον δεν της αρέσουν τα χαϊδευτικά. Το κατάλαβα τελευταία, όταν η αδελφή μου ζήτησε να τη φωνάζουμε Φρίντα κι η γιαγιά έβαλε τις φωνές: «Δεν μας χρειάζονται ξενόφερτα ονόματα!» Τελικά έγινε στο σπίτι επανάσταση για το όνομα της Ελευθερίας μας. Καλά που μπήκε στη μέση ο παππούς κι έβαλε τα πράγματα στη θέση τους: «Οι καιροί αλλάζουν, Χούντα μου! Τόπο στα νιάτα!» Έτσι η γιαγιά Χούντα κατέθεσε τα όπλα και η Ελευθερία μας –δηλαδή η Φρίντα– νίκησε.
Μα τώρα τι μ’ έπιασε και σας λέω τα οικογενειακά μας; Εγώ για το Πολυτεχνείο είχα σκοπό να σας μιλήσω!

Μια συγκινητική ιστορία για έναν παππού που βγαίνει βόλτα με τον εγγονό του την ημέρα της επετείου της εξέγερσης του Πολυτεχνείου.