Στα πλαίσια της εργασίας γίνεται κατ’ αρχήν αναφορά στα ίχνη των Αιγαίων στον Πόντο, την παράλια αλλά και την ηπειρωτική Μικρά Ασία, ήδη πρίν την εμφάνιση των Χετταίων. Ιδιαίτερα αναπτύσσονται στοιχεία σχετικά με την παρουσία και δραστηριοποίηση των Ελλαδιτών στις ακτές της Ανατολίας και την Συρο – Παλαιστίνη κατά την δεύτερη χιλιετία πρίν από την εποχή μας, ενώ γίνεται επίσης αναφορά στην επίδραση του Αιγαίου στην ανάδυση της Εποχής του Χαλκού στην Ευρώπη. Η πολιτική αλλά και άμεση στρατιωτική εμπλοκή των Μυκηναίων στις αντιπαραθέσεις της Μικράς Ασίας αναδεικνύεται με βάση Χεττιτικές γραπτές πηγές και λοιπά τεκμήρια, ενώ η πολιτιστική αλληλεπίδραση μεταξύ του Αιγαιακού χώρου και του πυρήνος της Μικράς Ασίας αποδεικνύεται ότι ολίγον μόνον υπολειπόταν αυτής με την παράλια Ανατολία.. Ιδιαίτερα σχολιάζονται καλλιτεχνικά έργα τα οποία συνήθως αποδίδονται ή, έστω, συσχετίζονται με τους Χετταίους, παρέχονται δε στοιχεία τα οποία σε άλλες περιπτώσεις ανατρέπουν την καθιερωμένη άποψη, σε άλλες δε εντοπίζουν και υπογραμμίζουν την ύπαρξη σε αυτά Αιγαιακών στοιχείων τα οποία έχουν αποσιωπηθεί!
Εκτιμάται ότι η συνοπτική αυτή ανάλυση παρέχει μια περισσότερον ολοκληρωμένη και αντικειμενική εικόνα του Ελλαδικού πολιτισμού, της θέσεώς του στον κόσμο της Εποχής του Χαλκού και των επιρροών που αυτός άσκησε επί του Χεττιτικού, όπως και των επιδράσεων τις οποίες εδέχθη από αυτόν. Σε χωριστές εργασίες, αλλά στα πλαίσια της ίδιας σειράς, αναλύονται οι άλλοι μεγάλοι πολιτισμοί της εποχής: ο πολιτισμός της Βακτρίας – Μαργιανής, της κοιλάδας του Ινδού, ο Αιγυπτιακός και ο Κινεζικός, πάντα εν σχέσει με τις Ελλαδικές επιδράσεις. Ελπίζεται ότι παρέχεται έτσι μια πληρέστερη εικόνα του πολιτισμού του Αιγαίου και των σχέσεών του με τους άλλους μεγάλους σύγχρονους πολιτισμούς της Εποχής του Χαλκού, απηλλαγμένη - στο μέτρο του δυνατού - από προκαταλήψεις και ιδεοληψίες.