Κεντρικό θέμα του βιβλίου αυτού είναι ο τρόπος που βιώνεται και αποτυπώνεται ποιητικά ο πατρικός πόνος των Αριστοτέλη Βαλαωρίτη, Κωστή Παλαμά και Giuseppe Ungaretti, για το ζήτημα “πρόωρος χαμός παιδιού”. Εξετάζονται, ανάμεσα στα άλλα, οι μεταξύ τους συναισθηματικές συγκλίσεις και αποκλίσεις, ορισμένα μοτίβα που διαφοροποιούν το ένα ποίημα από το άλλο, καθώς και τα μεταξύ τους συμπεράσματα υπαρξιακού και μεταθανάτιου χαρακτήρα. Η πατρική τους οδύνη τούς πυροδότησε να συνθέσουν σπαρακτικά στιχουργήματα που όχι μόνο καθιστούν τη μνήμη των παιδιών τους αθάνατη, αλλά καταφέρνουν μέχρι σήμερα να κερδίζουν τη συμπόνια των αναγνωστών. Το βιβλίο αυτό, λοιπόν, έρχεται να αναδείξει τις περιπτώσεις των τριών αυτών ποιητών και να συνδράμει στη βιβλιογραφική ανανέωση της λογοτεχνίας του πατρικού πόνου.