Ο Τικιτόκο είναι ένας μικρός τρυποκάρυδος που όλο ανοίγει «τοκ-τοκ» τρύπες στους κορμούς των δέντρων. Γεννήθηκε από δυο γονείς που δεν επέστρεψαν στη φωλιά τους γιατί χάθηκαν είτε στα τσιμεντένια κτήρια που απειλούν το δάσος είτε στον κοντινό λόφο με τα σκουπίδια. Μόνη του παρηγοριά η βελανιδιά που τον μεγάλωσε, την οποία αποκαλεί «μητέρα» κι ας μην τον γέννησε. Μέρα με τη μέρα πετάει όλο και μακρύτερα ώσπου φτάνει κοντά στο ποτάμι κι εκεί ανακαλύπτει τους ανθρώπους. Η βελανιδιά τον έχει συμβουλεύσει να μην τους εμπιστεύεται ποτέ γιατί δε νοιάζονται για το δάσος και πράγματι, διαπιστώνει με τρόμο πως έφυγαν τόσο βιαστικά που άφησαν τα σκουπίδια τους πίσω κι αυτά πήραν φωτιά. Θα καταφέρει ο Τικιτόκο να σώσει το δάσος; Πώς θα τραβήξει την προσοχή των ανθρώπων;

Μια υπέροχη και συναρπαστική ιστορία για παιδιά από 4 ετών και πάνω γραμμένη με αγάπη για το περιβάλλον και τη φύση, τη μητέρα όλων μας. Από την αρχή η συγγραφέας μας βάζει στο κλίμα κινδύνου που ζει το δάσος, με την κοντινή πόλη να το πλησιάζει επικίνδυνα με τις τσιμεντένιες πολυκατοικίες της. Η αγάπη ανάμεσα στη βελανιδιά και τον Τικιτόκο είναι τρυφερή και συγκινητική και γεμίζει τον τρυποκάρυδο με το απαραίτητο θάρρος για να ζητήσει βοήθεια όταν έρχεται η ώρα της πυρκαγιάς. Ένα μικρό πουλί που ακόμη δεν έμαθε να πετά καλείται να καταφύγει στη βοήθεια κάποιων αλλά ποιους να εμπιστευτεί; Μετά το πανέξυπνο σχέδιό του, οι μικροί αναγνώστες του παραμυθιού διαπιστώνουν πως δεν είναι όλοι οι άνθρωποι επικίνδυνοι και κακοί, μιας και ανάμεσά τους υπάρχουν κι αυτοί που νοιάζονται και σέβονται το περιβάλλον. Στο τελευταίο δισέλιδο του βιβλίου υπάρχουν πολλές πληροφορίες για το πώς να συμπεριφερόμαστε στο δάσος, τι να κάνουμε αν δούμε καπνό και κυρίως πόσο μεγάλη είναι η καταστροφή από ένα καμένο δάσος.

Η εικονογράφηση της Francesca Rossi είναι υπέροχη και απολαυστική, γεμάτη χορταστικές και ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες που εγείρουν ποικίλα συναισθήματα: δέος από α σιμεντένια θηρία που απειλούν το δάσος, συγκίνηση με την αγκαλιά της βελανιδιάς και του Τικιτόκο, αγωνία με τις σκηνές της πυρκαγιάς. Μου άρεσε πολύ το δισέλιδο με όλα τα πετούμενα που απομακρύνονταν από το δάσος και η τελευταία απεικόνιση της βελανιδιάς με όλα σχεδόν τα πουλιά του δάσους που γιορτάζουν τη σωτηρία τους. Υπέροχες σκηνές με αδρές γραμμές, ζωηρά χρώματα και μεγάλα μεγέθη συντροφεύουν με τον καλύτερο τρόπο το κείμενο και βοηθάνε τα παιδιά να αυξήσουν την παρατηρητικότητά τους.