Κινήσαμε οδοιπόροι,
με τις ψυχές απογυμνωμένες
σε μάτια αδιάκριτα.
Με βλέμμα θολό,
διασχίζοντας αποστάσεις
που κόβουν την ανάσα,
καθώς αναμετριούνται
με τον χρόνο, τον χώρο, την πλησμονή.
Συμπορευθήκαμε παραλλήλως
και διασταυρωθήκαμε καθέτως
με το πεπρωμένο μας.
Ξεχωρίστηκαν οι δρόμοι.
Διάφοροι ως διαφορετικοί
οι στόχοι του καθενός, βλέπεις.
Και συνεχίζουμε να οδοιπορούμε
σε δάση και θάλασσες μοναχικότητας.
Γυμνές ψυχές...
Γυμνές ματιές...
Κι η γύμνια να σκεπάζεται
απ’ το αδιαχώρητο
όσων θελήσαμε να ενδυθούμε
στην πορεία.

(Απόσπασμα από το ποίημα «Οδοιπόροι»)