Η σαρωτική και αιφνιδιαστική πτώση του αερόλιθου διατρύπησε πέρα ως πέρα, ως σφαίρα πυροβόλου όπλου, τη Γη, ξεριζώνοντας και παίρνοντας μαζί του την Ευρώπη, ως Δίας-ταύρος, αφήνοντας πίσω του διαμπερές τραύμα, προξενώντας το και ταυτόχρονα καυτηριάζοντάς το ακαριαία, μία αχανή τρύπα πελώριων διαστάσεων, που έκανε τη Γη να θυμίζει τρύπια δεκάρα ή λουκουμά –ιταλική «τσιαμπέλα»- με κενό στη μέση.
Η τρύπα αυτή είχε την τεράστια επίπτωση να μην υπάρξει ούτε ελληνικός ούτε ευρωπαϊκός πολιτισμός στη συγκεκριμένη Γη.
Αυτό όμως δεν εμπόδιζε τους περίοικους παροικούντες να λατρεύουν σαν θεό το κενό της απουσίας, τον κρατήρα της Λήθης και με βάση αυτό το άδειο χάσμα, το καταλυτικό ρήγμα της μη ύπαρξης να αναπτύξουν τις δοξασίες τους, «τις αιρέσεις του τρύπιου θεού».