Ο Εμ­φύ­λι­ος άφη­σε ανε­ξί­τη­λη τη σφρα­γί­δα του στους πα­λαι­ό­τε­ρους. Εμείς οι νε­ό­τε­ροι πή­ρα­με τη μυ­ρω­διά που μας άφη­σαν εκεί­νοι που έζη­σαν τα γε­γο­νό­τα.

Ο Σά­κης, λοι­πόν, είχε μία δι­α­φο­ρε­τι­κή ιστο­ρία να μας πει για τον Εμ­φύ­λιο από εκεί­νη που επι­κρα­τού­σε μέ­χρι τα πρώ­τα μνη­μο­νι­α­κά χρό­νια. Πριν δη­λα­δή ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ανα­λά­βει την εξου­σία. Και αυτό έχει τη ση­μα­σία του, υπό την έν­νοια ότι ο αστι­κός μύ­θος σε μία χώ­ρα όπου η Αρι­στε­ρά είχε κυ­ρι­αρ­χή­σει ιδε­ο­λο­γι­κά έλε­γε ότι η Ελ­λά­δα θα ήταν μια κα­λύ­τε­ρη χώ­ρα αν τον Εμ­φύ­λιο τον είχαν κερ­δί­σει οι κομ­μου­νι­στές.

Σή­με­ρα, έπει­τα από 4,5 χρό­νια ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, οι αυτα­πά­τες έχουν ξε­πε­ρα­στεί. Χρει­ά­στη­κε πρώ­τα να δι­α­ψευ­στούν. Ήταν αναμ­φί­βο­λα μία επί­πο­νη δι­α­δι­κα­σία. Ίσως απ’ όλη αυτή την ιστο­ρία να βγει στο τέ­λος κά­τι κα­λό. Σαν να θά­βου­με, επι­τέ­λους, τον νε­κρό και να απο­φα­σί­ζου­με έτσι να συ­νε­χί­σου­με τη ζωή μας.

Η ιστο­ρία που έχει να μας πει ο Σά­κης για τον Εμ­φύ­λιο προ­σφέ­ρει με­γά­λη υπη­ρε­σία στην ίδια τη Δη­μο­κρα­τία. Η γνώ­ση του πα­ρελ­θό­ντος δεν ανα­μο­χλεύει τα πά­θη. Το θά­ψι­μο της αλή­θει­ας ήταν αυτό που επέ­τρε­ψε στην Αρι­στε­ρά να δι­εκ­δι­κή­σει τη ρε­βάνς στον λε­γό­με­νο τρί­το γύ­ρο.