Ο Λόρενς Πάσμορ -αν και επιτυχημένος, ευκατάστατος και σωστός οικογενειάρχης- βουτάει μέρα με τη μέρα στην κατάθλιψη, από την οποία προσπαθεί εναγωνίως να θεραπευτεί με κάθε δυνατό τρόπο. Όμως το αίσθημα του ανικανοποίητου, η κρίση μέσης ηλικίας και το δαιδαλώδες μυαλό του τον οδηγούν σε κωμικοτραγικά γεγονότα που ποτέ δεν θα φανταζόταν, με αποτέλεσμα ο γάμος του, η ψυχική και σωματική του υγεία, η δουλειά του και κατ\' επέκταση η ζωή του ολόκληρη να κρέμονται από μία κλωστή.
Ο Ντέιβιντ Λοτζ, σε αυτό το αναπάντεχα επίκαιρο μυθιστόρημα, κρύβει τα πιο μεγάλα ερωτήματα για την ανθρώπινη υπόσταση πίσω από ένα χιούμορ σατανικό και φτιάχνει το πορτρέτο του σύγχρονου ανθρώπου που αγωνιά για το είναι και το φαίνεσθαι.
Το θέμα είναι ότι δεν ήμουν πάντα δυστυχισμένος. Θυμάμαι μια εποχή που ήμουν ευτυχισμένος. Ή ικανοποιημένος τέλος πάντων. Ή τουλάχιστον μια εποχή που δεν θεωρούσα ότι είμαι δυστυχισμένος, πράγμα που ίσως είναι το ίδιο με το να είσαι ευτυχισμένος. Ή ικανοποιημένος. Αλλά κάπου, κάποτε, έχασα αυτή την ικανότητα, την τέχνη απλώς να ζω, χωρίς να νιώθω άγχος ή κατάθλιψη. Πώς; Ιδέα δεν έχω.