Ἡ Θεωρία τῆς Σημασιολογικῆς Ἐτυμολογίας βασίζεται στό ὅτι ὅλες οἱ λέξεις ἔχουν κάποιο σημασιολογικό περιεχόμενο καί βάσει αὐτοῦ προσδιορίζεται ἡ ἐτυμολογία τους.
Μέ τήν θεωρία αὐτή ἀπορρίπτεται ἡ ἰνδοευρωπαϊκή θεωρία, ἡ ὁποία ἀντικαθίσταται μέ τήν ἑλληνοκεντρική θεωρία. Αὐτό δέν σημαίνει ὅτι ὅλα εἶναι ἑλληνικά, ἀλλ’ ὅτι ἡ Ἑλληνική γλῶσσα καταλαμβάνει τή θέση πού ἔχει ἡ ὑποθετική Ἰνδοευρωπαϊκή «πρωτογλῶσσα» καί ἐξηγεῖ ἀπρόσκοπτα τίς ὁμοιότητες μεταξύ ὅλων τῶν γλωσσῶν.
Ἀντί γιά τίς «ἰνδοευρωπαϊκές ρίζες» θεωροῦνται ὡς ἀφετηρίες τῶν λέξεων τά «ἀρχέφατα», δηλαδή ἦχοι ἤ συμπλέγματα φθόγγων, πού ἔχουν μιά φυσιολογική βάση καί ἀνάλογο ἐννοιολογικό περιεχόμενο.

Τό βιβλίο αὐτό χωρίζεται σέ τρία μέρη: Στό Μέρος Ι ἀναπτύσσεται ἡ θεωρία τῆς σημασιολογικῆς ἐτυμολογίας, στό Μέρος ΙΙ ἐτυμολογοῦνται λέξεις ἀπό συγκεκριμένα ἀρχέφατα, καί στό Μέρος ΙΙΙ ἐτυμολογοῦνται πολλές ἄλλες λέξεις, ταξινομημένες ἀλφαβητικά.
Τό Ἀλφαβητικό Εὑρετήριο στό τέλος τοῦ βιβλίου διευκολύνει τήν ἀνεύρεση ὅλων τῶν ἐτυμολογουμένων λέξεων.