Tα οδικά δίκτυα και η κουλτούρα του αυτοκινήτου έχουν αναμορφώσει εκ βάθρων τη μεταπολεμική ελληνική κοινωνία. Η μελέτη τους, επομένως, φωτίζει μια σημαντική πτυχή των ιστορικών εξελίξεων, μέσα από τις οποίες η Ελλάδα ανακατασκευάζεται ως πολιτικός και κοινωνικός χώρος κατά την περίοδο 1940-1980, με όρους σύγχρονου κράτους.

Η ιστορική αυτή διαδρομή σκιαγραφείται μέσα από μία σειρά από ερωτήματα: Πώς τα οδικά δίκτυα αναδείχθηκαν σε παράγοντα γεωγραφικής ενοποίησης της ελληνικής επικράτειας; Γιατί η ανάπτυξη της αυτοκίνησης υπερσκέλισε την αντίστοιχη των σιδηροδρόμων; Πώς αναδεικνύεται η κουλτούρα του αυτοκινήτου σε στοιχείο ταυτότητας της μεσαίας τάξης; Με ποιον τρόπο σε μια χώρα, με περιορισμένη εγχώρια παραγωγή οχημάτων, όπως η Ελλάδα, τα «μαστορέματα» λειτούργησαν ως μέσο διάδοσης της αυτοκίνησης και διάχυσης τεχνολογικής κουλτούρας σε ευρύτερα κοινωνικά στρώματα; Συνέβαλε η αύξηση του αριθμού των γυναικών οδηγών στη γυναικεία χειραφέτηση;

Εκ πρώτης όψεως, τα παραπάνω ερωτήματα αφορούν στο παρελθόν. Ωστόσο, όπως δείχνει το ανά χείρας βιβλίο, η κατανόηση της ιστορικής γενεαλογίας της αυτοκίνησης αφορά και στο παρόν: Πώς έχουν διαμορφωθεί οι σύγχρονες ελληνικές πόλεις, και πώς σχηματίστηκαν τα συλλογικά καταναλωτικά και πολιτισμικά πρότυπα της μεταπολεμικής κουλτούρας. Η κατανόηση αυτή μάς δίνει, συγχρόνως, μια εικόνα για τις προοπτικές της ελληνικής κοινωνίας σε σχέση με την αυτοκίνηση.