Όλο το βιβλίο συνοψίζεται σε μια φράση που παραμένει αιώνια σεβαστή: «Ένα παιδί του καθενός του πέφτει...» Ένα παιδί με κάθε μέσο, με κάθε κόπο, με κάθε κόστος· με την ίδια λαχτάρα όμως πάντοτε. Η Μανάκω, γνωστή ως Αγγελοσπορίτισσα, φρόντιζε –με τον δικό της τρόπο και με το αζημίωτο– ώστε τα άτεκνα ζευγάρια να αποκτήσουν παιδιά.

Μια ιστορία από τα παλιά, όπως σώζεται από την προφορική παράδοση μιας κοινωνίας της υπαίθρου πριν από τον πόλεμο, που καταδεικνύει ότι όσο κι αν οι κοινωνίες εξελίσσονται και νομοθετικές ρυθμίσεις ψηφίζονται στο Οικογενειακό Δίκαιο η ανάγκη του ανθρώπου για τη συνέχισή του παραμένει αρχετυπική, αφού αποτελεί την ουσία της ίδιας της ζωής.

Μια νουβέλα για τη ζωή, τα ήθη και τις παραδόσεις της ελληνικής επαρχίας, με ολοζώντανη και παραστατική γραφή, που «παντρεύει» αρμονικά το παρόν με το παρελθόν και είναι εμπνευσμένη από έναν ντόπιο θρύλο, που ίσως κρύβει μέσα του κάποιους σπόρους αλήθειας.