Απρίλιος του 1973. Μια μετανάστρια περνά με πλοίο τη Μάγχη. Eπιβιβάζεται στο Direct Orient και διασχίζει με το τρένο την Ευρώπη για να φτάσει στην Αθήνα, όπου συναντά τις δίδυμες κόρες της, πριν συνεχίσει το ταξίδι. Ποια η σχέση της με την αινιγματική γυναίκα που ψάχνει σε ένα άλλο τρένο, μια άλλη στιγμή, κάποιον που συνδέεται με τον θάνατο της μάνας της και με τον μυστηριώδη άντρα που έρχεται από την Ανατολή κουβαλώντας ένα μυστικό με σκοπό να ζητήσει αντάλλαγμα;
Ποίηση με φόντο την ελληνική και παγκόσμια λογοτεχνία, όπου οι ρυθμοί, οι υφές και τα χρώματα του Έπους του Γκιλγκαμές συνυφαίνονται με εκείνα της αναγεννησιακής ποίησης της Κύπρου και της Κρήτης, ενώ η αστυνομική λογοτεχνία συναντά το δημοτικό τραγούδι και τη γυναικεία ποίηση της αρχαιότητας.

* * *
ΡΟΚΑ

Σήμερα κλείνεις τα δεκαεννιά.
Κάθεσαι στην αυλή
και γνέθεις.
Απέναντι η θάλασσα
βλέπεις ένα καράβι
με δυο κάτασπρα πανιά
και στον ουρανό
μικρά συννεφάκια που πέφτουν
κάθε τόσο στη ρόκα σου.
Τα πιάνεις με τα δάχτυλα
τα στρίβεις και τα δένεις
πάνω στο αδράχτι
κι ύστερα το γυρίζεις με δύναμη
σαν σβούρα
ώσπου γίνονται κλωστή.
Εδώ και λίγη ώρα ακούς
τα παιδιά της γειτονιάς που παίζουνε χελώνα.
«Χελιχελώνα, τι κάνεις μες στη μέση;»
Η μάνα κι η γιαγιά σου δίπλα
ξύνουν το μαλλί.
«Εγώ» τους λες με ύφος έντονο
«δεν θα γίνω Πηνελόπη».
«Και τι θα κάνεις, Ήριννα, παιδί μου;»
ακούγεται η γιαγιά.
«Θα κάνω τη ρόκα κάλαμο
και το νήμα ποίημα».