Aν και με τις αξιόλογες έρευνές του ο Κυπάρισσος Στέφανος (Κέα 1857 - Αθήνα 1917) κέρδισε νωρίς την αποδοχή και την εκτίμηση των Ευρωπαίων μαθηματικών της εποχής του, στην πατρίδα του παραμένει σχεδόν άγνωστος. Ασκητικός μύστης της επιστήμης και θερμός πατριώτης, εγκατέλειψε μια διεθνή σταδιοδρομία και επέστρεψε στην Ελλάδα δίδοντας απόλυτη προτεραιότητα στην ανάπτυξη της χώρας μέσα από την πρόοδο των Επιστημών.
Η διορατικότητά του να θεσπίσει διαφόρων επιπέδων και βαθμίδων εκπαίδευση αναδεικνύει τον Στέφανο σ’ ένα μεθοδικό πραγματιστή. Ο αγώνας του να ανυψώσει την θέση του εκπαιδευτικού, αποσυνδέοντάς τον από την ομηρία των πολιτικών και της πολιτικής, επέτρεψε στους «παυσανίες», να επανακτήσουν από το 1905 την χαμένη τους αξιοπρέπεια. Γιος δασκάλου, τιμούσε τους λειτουργούς της εκπαίδευσης τους οποίους παρομοίαζε με «τὸ ἅλας τῆς γῆς».
Παράλληλα στο βιβλίο αυτό παρουσιάζεται η προσπάθεια διεθνοποίησης της μαθηματικής επιστήμης, η συμμετοχή του Στέφανου σ’ αυτήν, καθώς και η παράθεση των αντιθέσεων που κατέτρωγαν τότε την ευρισκόμενη σε εμβρυακή κατάσταση ελληνική μαθηματική κοινότητα.