Τα παλιά γράμματα, οι ξεχασμένοι στίχοι, οι μισοτελειωμένες φράσεις, οι φωτογραφίες, στοιβαγμένες σε φακέλους και άλμπουμ, τα λησμονημένα λευκώματα, μέσα σε σχισμένα χαρτόκουτα, τα απομεινάρια των ωρών και τα υπολείμματα των στιγμών ξεθωριασμένα σε κάρτες ευχετήριες και σε παλιά τετράδια μέσα στην υγρασία των συρταριών ή στο σκοτάδι των κουτιών, μακριά απ’ το φως της μέρας, έρχεται η ώρα που ‘συνωμοτούν’ και μπαίνουν στη ζωή σου ξαφνικά να σου ψιθυρίσουν «Ιστορίες Αντοχής».
Άλλες θα γίνουν κείμενο, άλλες θα συναντήσουν αναγνώστες, άλλες όμως θα παραμείνουν σιωπηλές. Θα μείνουν στα συρτάρια, δίπλα στις συνταγές μαγειρικής, στα παλιά έπιπλα, στα παλιά στέκια, στις παιδικές γειτονιές στις αντιπαροχές, στις ανακαινίσεις, άλλες στις ρίζες των δέντρων ή στις βαθιές θάλασσες, κάτω απ’ το φεγγάρι, στο πρωινό ρίγος της αυγής ή στη ζεστή άμμο του δειλινού.
Οι Ιστορίες Αντοχής θα περιμένουν υπομονετικά κάποιος να τις ανακαλύψει…