To βιβλίο αυτό αποτελεί σηµαντική συµβολή, από την πλευρά της κανονιστικής πολιτικής θεωρίας, στη διαρκώς αυξανόµενη συζήτηση για την ισότητα και τις ποικίλες εκφάνσεις της, όπως είναι τα φαινόµενα ακραίας ένδειας, η συνεχής διεύρυνση του χάσµατος µεταξύ πλουσίων και φτωχών και οι αδικαιολόγητες διακρίσεις που στιγµατίζουν άτοµα και οµάδες.
Αν και συνήθως µας απασχολούν περισσότερο οι συνέπειες της ανισότητας παρά η ίδια, ο Τ. M. Scanlon εξηγεί για ποιους λόγους θα έπρεπε να θεωρούµε ηθικά επιλήψιµη την ανισότητα καθαυτή. Γιατί δηλαδή να µας ενδιαφέρει η διαφορά ανάµεσα στο τι έχουν δύο άτοµα, εάν αυτή η διαφορά δεν έχει συνέπειες για την υγεία τους, τις ευκαιρίες τους, την ευζωία τους; Αν το παραπάνω που έχει ο διπλανός µου δεν επηρεάζει την ποιότητα της δικής µου ζωής, γιατί να µε νοιάζει ότι έχει παραπάνω από εµένα; Γιατί δε µου αρκεί ότι εγώ ζω καλά, αλλά ασχολούµαι µε συγκρίσεις;
Κάνοντας συχνές αναφορές στην εµπειρική πραγµατικότητα και δίχως να καταφεύγει σε φιλοσοφική ιδιόλεκτο, o Scanlon επιχειρεί να επεξεργαστεί και να αποδώσει σε κατανοητή γλώσσα βασικές αντιστίξεις αλλά και εκλεπτυσµένες διακρίσεις που νοηµατοδοτούν τη στάση µας απέναντι στην ανισότητα. Η ανάδειξη ποικίλων διαφορετικών οπτικών ωθεί τον αναγνώστη να σκεφτεί βαθύτερα σχετικά µε την ισότητα, ενώ οι συχνές ανακεφαλαιώσεις τον βοηθούν να µη χάνει το νήµα.