Οι Τρωάδες του Ζαν Πωλ Σαρτρ είναι μια διασκευή του ομότιτλου έργου του Ευριπίδη. Ο Γάλλος φιλόσοφος γράφει το θεατρικό κύκνειο άσμα του αντλώντας έμπνευση από την ελληνική μυθολογία και ιστορία και έχοντας την πρόθεση, για ακόμα μια φορά, να μιλήσει για τα μεγάλα προβλήματα της ανθρωπότητας, εμβολίζει το κείμενο του Ευριπίδη με στοιχεία αντλημένα από τη σύγχρονη κοινωνία και εποχή. Ο Σαρτρ μελετά σε βάθος το πρωτότυπο έργο του Ευριπίδη και το μεταγράφει με την αιχμηρή του πένα, έχοντας μια κυνική, αλλά και καυστική διάθεση, το καλοκαίρι του 1964 στη Ρώμη προκειμένου να παρουσιαστεί στο TNP (Théâtre National Polulaire) των Παρισίων.

Το θέμα που απασχολεί είναι εκείνο του πολέμου και της καταπίεσης, αλλά συνάμα και της καταδίκης τους, ένα μοτίβο ιδιαίτερα αγαπητό στον δημιουργό, εφόσον με αυτό καταπιάστηκε και στο πρωτόλειό του δράμα, το Μπαριονά ή Ο γιος της βροντής (Bariona ou le fils de tonnerre, 1940). Είναι άξιο παρατήρησης το γεγονός ότι ο Σαρτρ επιλέγει τόσο να εκκινήσει όσο και να λήξει τη δραματουργική του καριέρα με δύο, αντιπολεμικής θεματικής, κείμενα που στηλιτεύουν την άσκηση της εξουσίας και ό,τι δεινό απορρέει από αυτήν.