«…Εμείς ως γνήσιοι Έλληνες και συνεχιστές των προγόνων μας συμμετέχουμε στα ελληνικά δρώμενα μήπως και αναταράξουμε τις κυτταρικές μνήμες των νεοελλήνων και επανέλθουν ενδεδυμένα με το καθάριο ελληνικό φως, το άφθαρτο στους αιώνες κι όχι τα μασκαρέματα που γίνονται υπό το όνομα αγίου ή αγίων».

Η Θεώνη τον άκουγε συνεπαρμένη κι όσα της έλεγε τα έκανε εικόνες προσπαθώντας να βάλει τον εαυτόν της μέσα σε αυτές, κάτι για το οποίο δεν δυσκολευόταν. Θέλεις οι μεταδοτικές περιγραφές του Λέανδρου, θέλεις η λαχτάρα της για να ακούσει και να μάθει όλα όσα καταμαρτυρούσαν τα ειωθότα και νομιζόμενα της ζωής και της γραμμής αίματος των προγόνων της, την έπαιρναν και την σήκωναν ψηλά ωσάν τον φτερωτό Μορφέα που αν σε βρει στο λυκόφως των ειδώλων κι απλώσει απαλά την παλάμη του στα μάτια σου σε γλυκο-ναρκώνει σε νεφαλοσκεπάζει και σε οδηγεί μέσα από αέρινες διόδους στα θεϊκά βάθρα.