Η δημοσιογράφος Ρεμπέκα Κόνολι, που εργάζεται σε εφημερίδα της Σκοτίας, μαθαίνει πως ο άνθρωπος που αθωώθηκε για τη δολοφονία μιας κοπέλας δεκαπέντε χρόνια πριν θα επιστρέψει στο νησί όπου ζούσε για να παραστεί στην κηδεία της μητέρας του. Από το μέρος αυτό έφυγε και ο δικός της πατέρας στα 18 του χρόνια και δεν ξαναμίλησε έκτοτε για τον τόπο του. Η Ρεμπέκα αποφασίζει να ταξιδέψει ως το νησί για να μάθει τι πραγματικά συνέβη στο θύμα τότε και γιατί έφυγε ο πατέρας της χωρίς να ξανακοιτάξει πίσω. Σύντομα όμως θα μπλεχτεί σ’ ένα αδιαπέραστο δίχτυ συνωμοσιών και οικογενειακών μυστικών, που καλό θα ήταν να μείνουν κρυμμένα, γιατί «έτσι κάνουν στο νησί».

Η πρώτη περιπέτεια με ηρωίδα τη Ρεμπέκα Κόνολι με άφησε απόλυτα ικανοποιημένο και με γέμισε αγωνία και ένταση ως την τελευταία κυριολεκτικά σελίδα. Ο συγγραφέας έστησε μια σφιχτοδεμένη κοινωνία με μυστικά και ενοχές, την τοποθέτησε σ’ ένα νησί που εύκολα αποκόβεται από την ενδοχώρα λόγω καταιγίδων και θυελλών και ξεδιπλώνει μια ιστορία γεμάτη ανατροπές, εκπλήξεις και σωστά δομημένες ανθρώπινες σχέσεις, με τα διάσπαρτα καλολογικά στοιχεία να κάνουν πιο ανάγλυφη την ατμόσφαιρα της σκωτσέζικης επαρχίας. Το νησί Στιρμ καταγράφεται σε όλη του την έκταση και τη μεγαλοπρέπεια, φέρνοντας κοντά μας τη φύση, τον καιρό και τις διαθέσεις του, με τον άνεμο και τη βροχή να κάνουν ό,τι θέλουν τους κατοίκους του νησιού. «Το Πόρτνασιλ εκτεινόταν προς τα πάνω και πέρα από το λιμάνι, λες και κάποιος το είχε πετάξει απρόσεχτα στη στεριά. Το ίδιο το λιμάνι ήταν ένα πέτρινο δάχτυλο που καμπύλωνε μέσα στο Σάουντ, σαν να έγνεφε στα σκάφη να δέσουν εκεί» (σελ. 76). Κι όταν τα πράγματα χειροτερεύουν: «Μια καταιγίδα είχε ξεσπάσει…Λυσσομανούσε από τον Ατλαντικό και χτυπούσε το νησί λες και προσπαθούσε να το σπρώξει πιο κοντά στην ενδοχώρα…» (σελ. 152).

Η καλή γραφή δίνει δείγματα ήδη από την αρχή, όπου στον πρόλογο η Βάρι Σινκλέρ βρίσκεται μεταξύ ζωής και θανάτου, μεν στη ζωή ο αρχιφύλακας Τζιμ Ράνκιν τη ρωτά ποιος της το έκανε, στον δε θάνατο νιώθει να γαληνεύει στην ακτή με τον παφλασμό των κυμάτων. Γιατί φώναζε όμως για τον Όρμο των Καταιγίδων; Τι της συνέβη εκεί; Δεκαπέντε χρόνια μετά, φτάνει στο Πόρτνασιλ, τον μεγαλύτερο οικισμό στο Στιρμ και λιμάνι του νησιού, η ικανή δημοσιογράφος της «Χάιλαντ Κρόνικλ» Ρεμπέκα Κόνολι, αφήνοντας πίσω της το Ινβερνές και τη σκληρή δουλειά στην εφημερίδα. Είναι μια γυναίκα με το χάρισμα να την εμπιστεύεται ο κόσμος και να της μιλάει και βρίσκει αφορμή με την πρόσκληση του φωτογράφου Τσέιζ Γουάιμαρκ που εργάζεται εκεί, γιατί «γίνονται μεγάλα πράγματα εδώ πέρα, πίστεψέ με», να επισκεφθεί το Στιρμ. Παρά τις αντιρρήσεις του αρχισυντάκτη της, Μπάρι Λένοξ, και με τον πρώην σύντροφό της, Σάιμον, να την κυνηγάει τηλεφωνικά για μια δεύτερη ευκαιρία, η Ρεμπέκα αποφασίζει να λύσει το μυστήριο της δολοφονίας της Βάρι και να μάθει τι συνέβη στο παρελθόν του πατέρα της. Γιατί η μητέρα της, Σάντρα Κόνολι, ισχυρίζεται πως η Ρεμπέκα θα ανοίξει το κουτί της Πανδώρας; Ξέρει ή όχι τι συνέβη στη ζωή του άντρα της; Τι ρόλο έπαιξε στη ζωή του η Φιόνα Μακρέι, με την οποία κρατούσαν ακόμη επαφές και η οποία τώρα είναι η πάστορας του νησιού;

Οι χαρακτήρες είναι ένας κι ένας. Ο μηχανολόγος Κάμπελ Ντράμοντ μόλις έχασε τη γυναίκα του και ο γιος του, Ρόντι, επιστρέφει μετά από δεκαπέντε χρόνια για να παραστεί στην κηδεία της. Τότε ήταν ένας απελπισμένος χρήστης ναρκωτικών και η αστυνομία τον είχε συλλάβει δίπλα στο πτώμα της Βάρι, στη δίκη όμως απαλλάχτηκε λόγω έλλειψης αποδεικτικών στοιχείων. Πού βρισκόταν όλον αυτόν τον καιρό; Τι πραγματικά συνέβη τη μοιραία νύχτα; Η επιστροφή του θα δυσαρεστήσει την τοπική κοινωνία και θα ξυπνήσει μνήμες, ενοχές και μνησικακίες. Είναι πολύ συγκινητική η συνάντηση πατέρα και γιου, με τον πρώτο να παλεύει με μια θάλασσα συναισθημάτων και τελικά να διαλέγει το πιο άβολο και κοφτό καλωσόρισμα. Η κόρη της Βάρι, Σόνια, ζει με τους παππούδες της και δεν έχει γνωρίσει ποτέ τον βιολογικό της πατέρα, Ντόνι Κερ, έναν άντρα που μετέτρεψε το ψαράδικο του πατέρα του σε τουριστική επιχείρηση για κρουαζιέρες στα ανοιχτά. Το κορίτσι μεγάλωσε με το βάρος του θανάτου της μητέρας της, τα συγκαταβατικά χαμόγελα, τις γυρισμένες πλάτες, μήπως λοιπόν ήρθε η στιγμή να κάνει κάτι γι’ αυτό; Από την άλλη, ο Ντόνι περιμένει πώς και πώς να επιστρέψει ο Ρόντι για να ξεκαθαρίσουν εκκρεμότητες ενώ είναι ο βασικός πολέμιος των επεκτατικών σχεδίων του λόρδου Χένρι Στιούαρτ για εκμετάλλευση του νησιού προς όφελος δικό του παρά τις διαβεβαιώσεις για θέσεις εργασίας και βελτίωση της ευημερίας των κατοίκων από τον τουρισμό που θα φέρει.

Ο λόρδος Χένρι Στιούαρτ λοιπόν μετατρέπει τον οικογενειακό του πύργο σε ξενοδοχείο, πού βρίσκει όμως τα χρήματα αφού δε θέλει να ξοδεύει από την οικογενειακή περιουσία; Οι επαφές του με ξένους επενδυτές δεν είναι και ό,τι καλύτερο για το μέλλον του τόπου, σύμφωνα με κάποιους ντόπιους, ενώ ανησυχητική είναι η εμφάνιση και η συμπεριφορά των Γεωργιανών που τον επιβλέπουν ευελπιστώντας να μην υπάρξουν προβλήματα σε αυτήν την επένδυση. Αρχιτσιράκι του είναι ο Καρλ Μαρς, ο επιστάτης των κτημάτων του, ο οποίος κακοποιεί τη σύζυγό του, Ντίρντρε, με διάφορες αβάσιμες υποψίες και αφορμές. Βρήκα συγκινητική μα και σκληρή την ιστορία του ζευγαριού, με τον ρεαλισμό της γραφής να φτάνει στο απόγειό του με τις σκηνές τους. Εκείνη έρχεται από ένα κακοποιητικό περιβάλλον και πιστεύει πως το ξύλο είναι η φυσική τάξη των πραγμάτων, όταν γνωρίζει όμως κάποιον τα πάντα ανατρέπονται, θα ενδώσει όμως; Πώς θα χειριστεί τις φήμες που οπλίζουν το χέρι του άντρα της και τη δέρνει συνέχεια; Είναι μια γυναίκα γαλουχημένη με την άποψη πως μόνη της δεν αξίζει τίποτα, δε θα καταφέρει τίποτα, ένα αδύναμο πλάσμα που δε θα ζητήσει βοήθεια λόγω των συνεπειών από αυτήν την κίνηση αλλά και γιατί ντρέπεται που άφηνε να της συμβαίνουν όλα αυτά τόσο καιρό. Εξίσου δύσκολη είναι και η ιστορία του φωτογράφου Τσέιζ Γουάιμαρκ, ο οποίος, με τον σύντροφό του, Άλαν, περνάνε άσχημα στο νησί, με εκφοβισμούς και κοροϊδίες, γιατί όμως ο Τσέιζ δεν παίρνει την απόφαση να φύγουν; Τι τον δένει με το νησί; Πόσο άσχημα μπορεί να γίνουν τα πράγματα γι’ αυτό το ζευγάρι σ’ ένα κλειστό μέρος;

«Ο Όρμος των Καταιγίδων» είναι ένα δυνατό ντεμπούτο, με ρεαλιστική γραφή, ανατροπές, ποικίλα συναισθήματα, διεισδυτικά ψυχογραφήματα και διαχρονικά μηνύματα που με κράτησε σε αγωνία ως το τέλος, όσο ξεδίπλωνε με προσοχή και καλά σχεδιασμένη πλοκή τα γεγονότα που οδήγησαν στη δολοφονία της κοπέλας τότε και τις σχέσεις που έχουν αναπτύξει οι κάτοικοι του νησιού τώρα. Σκηνές που αποτυπώνουν με τον καλύτερο τρόπο τις αντιλήψεις, τις απόψεις και τη νοοτροπία των ηρώων, λιτοί διάλογοι και υποβλητική ατμόσφαιρα είναι μερικά μόνο από τα θετικά χαρακτηριστικά του βιβλίου. «Μπορεί να ζεις στον πιο όμορφο τόπο στη γη, όμως κάτω από την επιφάνεια υπάρχει πάντα κάτι δυσάρεστο» (σελ. 101). Είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει τις συνέπειες η Ρεμπέκα αν το φέρει στο φως; Και πώς δένεται η ιστορία του πατέρα της με όλα αυτά τα γεγονότα; Καλοί και κακοί χαρακτήρες, καλά κρυμμένα μυστικά, ενοχές και διλήμματα, κακοποίηση και εκβιασμοί, προδοσίες και μίσος με κράτησαν ως το τέλος.