Το βιβλίο της Σοφίας Φίλντιση φέρνει αντιμέτωπο τον κάθε αναγνώστη με έντονα συναισθήματα και σκέψεις. Τονίζει τη διαπάλη που μπορεί να βιώνει με τον εαυτό του και με έναν κόσμο που απαιτεί αλλαγές. Οι στίχοι της μας ταξιδεύουν σε κόσμους ιδεατούς που απαιτούν την πραγμάτωσή τους.

«Σεσημασμένοι αυτοί,
που μας συλλάβανε χτες, γιατί γράφαμε στους τοίχους Ψωμί!

Κι άμα ανταμώναμε... θα λέγαμε... θα λέγαμε... Κι όμως!
Η γλώσσα κόμπος δέθηκε τα χέρια ξέρανε να μιλούν για τα μικρά και τα σπουδαία
για τα παιδιά και την Επανάσταση.
Τυχαίο δεν είναι
που στα χέρια τις αλυσίδες περνούν!»

Η έκδοση περιλαμβάνει και δύο ποιήματα που αφιερώνονται στη Γιάννα Μάρκοβα και στον Αλέξανδρο Άνγκελοφ.