Στην Ελλάδα του σήμερα, υπάρχει μια πλειάδα ποιητών και πεζογράφων που με την υψηλή ποιότητα του έργου τους βάζουν ένα λιθαράκι στην ιστορία της λογοτεχνίας μας. Ο καθένας με την ιδιαιτερότητά του, συντεταγμένος με τα δικά του βιώματα και την δική του «σχολή». Υπάρχουν βέβαια εξαιρέσεις αλλά και κοινά χαρακτηριστικά.
Εδώ και μερικά χρόνια ξεπετάγεται ένα υπερρεαλιστικό λογοτεχνικό κίνημα που δεν αφήνει αδιάφορους αρκετούς γνωστούς ποιητές. Σπάει λίγο-λίγο η συντηρητική εσωτερικότητα του καθενός και ένας –ένας και όλοι μαζί πλησιάζουν σύγχρονους τρόπους γραφής και στο ποιητικό τους έργο παρατηρείται ένα ποιοτικό άνθισμα.
Υπάρχουν ποιητές που έχουν βρει το καλούπι τους και το καλλιεργούν εντατικά, αδιαφορώντας για τις προκλήσεις των καιρών, τα συμφέροντα, τα κινήματα, τις ομοιότητες και τις απομιμήσεις.
Από βιβλίο σε βιβλίο και ο αναγνώστης βλέπει μια διαφορετική μορφή γραφής, διάφορα θέματα και διάφορα μοτίβα.
Θέλουμε να πιστεύουμε ότι η πραγματική λογοτεχνία συναισθηματικά αγγίζει τον άνθρωπο και την κοινωνία του σήμερα. Καλλιεργείται έτσι ένα νέο διαφορετικό μοντέλο έκφρασης σε όλα τα είδη του λόγου. Σιγά - σιγά επανέρχεται στον αναγνώστη η εμπιστοσύνη των καλών εποχών.
Είναι αρκετοί λογοτέχνες που αποφεύγουν τις επαναλήψεις. Φαίνονται βήματα ωρίμανσης της σκέψης και τα εκφραστικά μέσα εξελίσσονται μέρα με τη μέρα και δημιουργό με δημιουργό.
Υπάρχουν αντικειμενικοί κριτικοί Λογοτεχνίας, αλλά υπάρχουν και τόσοι άλλοι που δίνουν λάθος κατεύθυνση στη Λογοτεχνία του σήμερα, βλάπτοντας όχι μόνο την τέχνη γενικά αλλά και τον ίδιο τον δημιουργό. Δεν καλύπτεται με τέτοιο τρόπο όποιος δεν έχει πλούσιο εσωτερικό πνευματικό κόσμο που να δένεται με τον εξωτερικό κόσμο και με την ίδια την κοινωνία.
Καλό είναι να γράφουμε για τον έναστρο ουρανό, τα πουλιά και τα φυτά, αλλά εξίσου σημαντικό είναι να γράφουμε για τον άνθρωπο και τα δρώμενα όλης της κοινωνίας.
Στην ωρίμανση ο δημιουργός δεν αλλάζει μόνο πνευματικές ή ιδεολογικές θέσεις που τελευταία γίνανε της μόδας όχι μόνο στις Ακαδημίες αθλητισμού, θιάσους και παραστάσεις, αλλά και ευρέως. Ο πραγματικός δημιουργός, ο μαχόμενος δημιουργός θα πρέπει να προσπαθήσει να λάμψει τον δρόμο του άλλου και τα φυσικά φαινόμενα να τα φέρει πιο κοντά στον άνθρωπο, για να βρει ο καθένας τον δικό του δρόμο. Τον χαρακτήρα του ο δημιουργός δεν τον φτιάχνει προσβάλλοντας την πίστη του άλλου για να ανέβει ο ίδιος πιο ψηλά, δεν προσβάλει με γραπτό λόγο τον πιο αδύναμο ή τον πιο φτωχό, δεν στρέφεται κατά μιας κοινωνικής τάξης, μόνο και μόνο για να προβάλει τον εαυτό του. Όσοι δεν σε ξέρουν, όσοι δεν έχουν διαβάσει το συνολικό σου έργο, δεν θα βιαστούν να σε χειροκροτήσουν ή να σε βραβεύσουν.
Έτσι βλάπτεις όχι μόνο τη Λογοτεχνία αλλά και ολόκληρη την κοινωνία. Ο ρόλος του δημιουργού είναι να κάνει κάθε άνθρωπο να χαμογελάσει, κάθε μάρμαρο να μιλήσει, κάθε άστρο να λάμψει, κάθε πουλί να κελαηδήσει. Ο ρόλος του ποιητή πρέπει να ταυτίζεται με τα πιστεύω του, με την αγάπη για τον πλησίον, την πατρίδα που κρύβει μέσα του. Η αποστολή του δημιουργού είναι να μεταφέρει την δύναμη του πνεύματος όχι μόνο σε όλα τα σημεία της πατρίδας ή της ιδιαίτερης πατρίδας , αλλά σε κάθε γωνιά του κόσμου. Μόνο έτσι τιμούμε την τέχνη και ενώνουμε πολιτισμούς.