Ποιητική συλλογή και ήδη από τον τίτλο της αντιλαμβανόμαστε την παιχνιδιάρικη διάθεση που τη διαπνέει. Μέσα από ποιήματα, κάθε ένα με το ολοκληρωμένο νόημά του, θίγονται ζητήματα όπως η αξία και η χαρά της ζωής, η ξενοφοβία και η απάντηση σ’ αυτή, η ανάγκη του ανθρώπου να βαδίζει πάντα προς τα μπροστά στη ζωή και στον δρόμο και πλήθος άλλων ζητημάτων, που τους δίνεται χώρος προς ανάπτυξη και διάδοση μέσω των στίχων. Παράλληλα με τη διαδρομή μεταξύ των θεματικών βιώνουμε και μια νοητή διαδρομή σε διαφορετικά περιβάλλοντα, φυσικά ή αστικά, μιας και με την εικονοποιία που διακρίνει τα ποιήματα, ο χώρος ζωντανεύει στο νου μας. Άλλοτε ομοιοκατάληκτος κι άλλοτε σε ελεύθερη μορφή, ο λεξιλογικός πλούτος, αναπόσπαστο στοιχείο της ποίησης του Μπερμπέρογλου, δίνει στην αναγνωστική απόλαυση την τελική και πιο καθοριστική του πινελιά, όσο το ηθικό δίδαγμα, ή έστω μια προτροπή, γίνονται ευδιάκριτα στην κατάληξη των ποιημάτων.