Άντε λοιπόν, βούτα! Να κατέβεις στον ασημένιο βυθό και να βγεις πίσω στη χρυσή επιφάνεια με μια λέξη, μια νότα. Ζωγράφισέ την πάνω στην άμμο! Όταν όλα τα σχήματα το αεράκι τα κάνει Τίποτα, Σκόνη, να ανακουφιστείς. Κοινώνησε αυτήν την αναπνοή σαν Λειτουργία. Ορίστε, μάθετε πώς προσπαθώ να βγάλω κι εγώ τις άκρες μου. Να πώς παραμένω σπασμένος. Να η ματαιότητα και η ματαιοδοξία μου. Τις αφιερώνω σε Εκείνη και στον χρόνο που χάθηκε εξαιτίας μιας τρέλας.

Μα ως εδώ το παιχνίδισμα με την ελπίδα! Αυτός ο μονόλογος παρατράβηξε. Ας γίνει ημερομηνία στην επιτάφια πλάκα ενός καινούργιου θανάτου. Όταν ξαναγεννηθώ, ας τρομάξω και ανήμερος ας ξεκινήσω από νέο μηδέν. Όποιος θέλει, ας πατήσει πάνω στον μαύρο άνεμο και ας πάψει να αναγνωρίζει τη φωνή μου. Να ο πρόλογος και ο επίλογος των μυστικών μου.