Το κυρίως σώμα τής συλλογής απαρτίζεται από λυρικά εξάστιχα ποιήματα ομοιοκατάληκτα και μη, από ποιήματα σε ελεύθερο ύφος και στίχο, από σονέττα, οκτάβες, τετράστιχα και άλλα.

Το “Χώμα και ο Άνεμος” είναι ριπές θύμησης και νοσταλγίας, γεμάτες συμβολισμό, ρεαλισμό, και αλληγορικές εικόνες, βιωματικά αποτυπώματα της αθώας παιδικής ηλικίας, ευωδίες ονείρων τής ψυχής και τρυφερά χνάρια των αισθήσεων.. Κουβαλά όμως και την σκληρότητα τής ζωής, την ψυχοφθόρο ανάγκη, της μοίρας τον γολγοθά, τη σισσύφεια προσπάθεια και το επέκεινα τού θανάτου, μέσα από μια διάθεση φιλοσοφημένη.. Στις ποιήσεις αυτές ωστόσο εμφιλοχωρεί η πίστη για αέναη ζωή, η προσδοκία για υπέροχο κι ανέσπερο φως, η λατρεία της αθωότητας, ”που μόνον αυτή διαρκεί”, κατά τον ποιητή Τάκη Βαρβιτσιώτη..

Το “Χώμα και ο Άνεμος” είναι ο λασπωμένος δρόμος που διαβαίνει ο ποιητής ξυπόλητος..

Είναι ο άσπιλος ουρανός που σιγά σιγά μαυρίζει από τα νέφη.. Είναι η αυτογνωσία και ο κατοπτρισμός τής θνητότητας, του πεπερασμένου του φθαρτού πεπρωμένου, αλλά και η ασταμάτητη πίστη για το καλύτερο..

Ολόκληρη η συλλογή είναι εμποτισμένη στα νάματα του ρομαντικού συμβολισμού και του εύκρατου υπερρεαλισμού.