Ο Φίλιπ Γκλας διαμόρφωσε, σχεδόν μόνος του, τον ήχο που κυριάρχησε στην κλασική μουσική στα τέλη του 20ού αιώνα. Ωστόσο, στην αυτοβιογραφία του Λέξεις χωρίς μουσική, που έλαβε εξαιρετικές κριτικές, δημιουργεί μια τελείως καινούργια και απρόσμενη φωνή. Είναι η φωνή ενός γεννημένου αφηγητή που διατυπώνει τις αναμνήσεις του με τέτοια γλαφυρότητα ώστε επιτρέπει στους αναγνώστες να βιώσουν στιγμές εκρηκτικής δημιουργίας, στιγμές στις οποίες η ζωή συγχωνεύτηκε με την τέχνη με τρόπο ασύλληπτα μαγικό. Από τα παιδικά του χρόνια στη Βαλτιμόρη και τις σπουδές του στο Σικάγο και το
Τζούλιαρντ, μέχρι το πρώτο ταξίδι του στο Παρίσι και τη γνωριμία του με την Ινδία, που σημάδεψε τη ζωή του, ο Γκλας συγκινεί με τις αναμνήσεις από τους πρώτους του μέντορες, ανασυνθέτοντας παράλληλα τις εμπειρίες μέσα από τις οποίες διαμορφώθηκε η δημιουργική του συνείδηση. Είτε περιγράφει τον καιρό που βιοποριζόταν από υδραυλικές εργασίες στη Νέα Υόρκη της δεκαετίας του ’70 είτε το διάστημα που έγραψε τη Σατιαγκράχα, ο Γκλας αξιοποιεί ένα νέο μέσο μετουσιώνοντας –σε λέξεις αυτή τη φορά– την έξαψη που προκαλεί η καλλιτεχνική δημιουργία.
Στην αυτοβιογραφία Λέξεις χωρίς μουσική επιβεβαιώνεται ότι, πράγματι, η μουσική έχει τη δύναμη να αλλάξει τον κόσμο.