Όταν ήρθα εδώ όλα τα άλλα ζώα, καθώς είναι μεγαλύτερα από εμένα, με φώναζαν: «μικρό μου προσφυγολεμονόπουλο». Με βοήθησαν πολύ να ξεπεράσω τόσο το φόβο όσο και τη στεναχώρια μου που αποχωρίστηκα τους γονείς μου. Μου διηγήθηκαν τί τράβηξαν στο δικό τους ταξίδι μέχρι να φτάσουν εδώ στα Άγραφα για να ξεφύγουν από τους ανθρώπους, και κάθε χρόνο στις 20 Ιουνίου λέμε αυτές τις ιστορίες γιατί δε θέλουμε να ξεχαστούν. Είναι ωραίο που έχουμε πολύ χρόνο για παιχνίδι. Αυτό το ορίζει το Σύνταγμα τών Αγράφων· εγώ δεν είχα έρθει ακόμη όταν το συμφώνησαν. Φυσικά όλα μας έχουμε και μια δουλειά. Ο καρυδόσαυρος, που είναι ο επίτιμος πρόεδρος του ΔΣ των Αγράφων, λίγες ημέρες αφότου ήρθα μου είπε: «να κάνεις την εκπομπή Μου το είπε ένα λεμονοπουλάκι στο Agrafa FM και να λες τί συμβαίνει εδώ και στον κόσμο». Έτσι κάθε μέρα λέω τα νέα. Το ζερμπεριοντάρι μου είπε: «να είσαι αντικειμενικό». «Τί είναι αυτό;» το ρώτησα. «Να τοποθετείς σωστά τα αντικείμενα», μου απάντησε, και τη βρήκα σοφή συμβουλή. [λεμονοπουλάκι: (λεμόνι + κοτοπουλάκι)]