Το βιβλίο που ξεκινήσατε να διαβάζετε θα προσπαθήσει να σκιαγραφήσει μια μουσική ιδιοφυία του 20ού αιώνα τον Μάνο Χατζιδάκι. Λένε πως τέτοιες προσωπικότητες εμφανίζονται (αν είμαστε τυχεροί), κάθε 200 χρόνια και αυτό συμβαίνει κατά τη γνώμη μου διότι ο κόσμος δεν προλαβαίνει σε λιγότερο χρόνο να ανακαλύψει και να αφομοιώσει το έργο τους.
Ο Μάνος Χατζιδάκις, ο ποιητής της μουσικής και των μεγάλων ανατροπών, δίδαξε ήθος, πολέμησε το φασισμό, αντιστάθηκε στον εφησυχασμό, στην ψεύτικη ευμάρεια, στη ματαιοδοξία, στο εφήμερο, στην εύκολη μαζική τέχνη και ποτέ δεν πρόδωσε το κοινό του. Ήταν βαθύς γνώστης του καιρού του, παρακολουθούσε ανελλιπώς τα κοινά και ήξερε να ερμηνεύει τα γεγονότα και να προβλέπει τα επερχόμενα. Όρισε ο ίδιος τα όρια της τέχνης του και κατέκτησε τη θέση στην τροχιά της αιωνιότητας· εκεί που οι φωτισμένοι γίνονται κλασικοί και η μουσική διαχρονική(…)
(από τον πρόλογο του Ηλία Λιούγκου)