EΞΗΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤA την πρώτη έκδοσή της, το βιβλίο αυτό επιστρέφει στην τριλογία του Στρατή Τσίρκα για να φωτίσει μερικές «άγραφες ιστορίες» και αθέατες όψεις των Ακυβέρνητων πολιτειών. Παρακολουθούμε την πολιτική συζήτηση για τη Λέσχη και την απόπειρα προληπτικής λογοκρισίας της τριλογίας από τους κομματικούς μηχανισμούς του ΚΚΕ. Σε ό,τι αφορά τον « σκληρό Απρίλη » του ’44, βλέπουμε πως, ενώ το «κίνημα της Μέσης Ανατολής» στάθηκε αρχικά για τον Τσίρκα η αφορμή να κάνει «τη δουλειά του ιστορικού που δε βρέθηκε», η Νυχτερίδα εξελίχθηκε σε μια αφήγηση γύρω από το τραύμα και τη μνήμη. Τέλος, σε μια εποχή που σηματοδοτεί το τέλος της βρετανικής αποικιοκρατίας στην Αίγυπτο, παρατηρούμε πώς ο Τσίρκας φέρνει με την Αριάγνη στο προσκήνιο τη φωνή των «σιωπηρών ιθαγενών», δείχνοντας, ταυτόχρονα, πόσο συγκρουσιακές αλλά και πόσο αλληλένδετες είναι οι
μητροπολιτικές και οι αποικιακές ιστορίες. Με παράλληλες αναγνώσεις στα αρχειακά τεκμήρια και στο μυθιστόρημα, το βιβλίο αυτό εξερευνά τη σχέση λογοτεχνίας και ιστορίας σε ένα από τα πιο εμβληματικά πεζογραφικά έργα του 20ού αιώνα.