Έρωτας, αγάπη, θάνατος, βλάσφημες προσευχές, οργισμένες ματιές, αθώα παρατήρηση. Σ’ αυτές τις περιοχές, σ’ αυτές τις αντιδράσεις βρίσκεται και φτιάχνεται η ποίηση του Αλέξανδρου Στεργιόπουλου. Ποιήματα που κράτησαν τις αφορμές και αναζήτησαν τις αιτίες, τις απορίες.

Η απώλεια.
Η σιωπή, το χαμηλωμένο βλέμμα, ο κόμπος στον λαιμό.
Τα υγρά ματιά, τα χρώματα του νοσοκομείου,
«ήρθε η σειρά σας, περάστε».
Δωμάτιο δίχως παράθυρα, άσπρη ποδιά, αντισηπτικό,
«εντάξει, τελειώσαμε».
Πιθανότητες, βιβλιογραφία, παλινδρόμηση,
τα μάτια ψάχνουν το στόμα, την έξοδο.
Ένας θάνατος ακόμα στο χειρουργικό τραπέζι,
ώρα 09:36 π.μ. Συνεχίζουμε