Κατά βάθος, για κάθε υπέρβαση των κάθε λογής αδιεξόδων που αντιμετωπίζει ο σύγχρονος άνθρωπος, χρειάζεται
εξανθρωπισμός, κάθαρση και αγιασμός και αυτός είναι αδύνατος έξω από την ενεργοποίηση των σχέσεών του με
τον Θεό. Μία τέτοια σχέση απαλύνει και ημερώνει την αγριότητα της «πεπτωκυΐας φύσεως», ειρηνεύει την ταραγμένη ανθρωπότητα, καταλαγιάζει τις εξάρσεις των εθνικισμών, αναβαθμίζει τη λειτουργία των θεσμών, αμβλύνει τις
κοινωνικές αντιθέσεις, αποκαθιστά τη γαλήνη μεταξύ των ομολογιών και των θρησκευμάτων και μεταβάλλει τον
άνθρωπο από εξάρτημα του πολιτισμού και της δημιουργίας, σε προνοητή της δημιουργίας, σε ρυθμιστή της λειτουργίας των κοινωνιών και συνδημιουργό του Δημιουργού.
Το πόνημα αυτό αυτοβοήθειας, επιτρέπει στους ανθρώπους να χειριστούν τα προβλήματα που τους οδήγησαν στις
κρίσεις πανικού αλλά και προβλήματα που προέκυψαν εξαιτίας τους, να βοηθήσει, να κατανοήσει καλύτερα και σε
βάθος τη διαταραχή πανικού.