«[…] Η συγκυρία, ο χρόνος, ο χώρος και η διάθεση μέσα στην οποία η βωμολοχία και το χιούμορ αναπτύσσονται, έχουν άρρηκτη σχέση και δυναμική!
»[…] Η βωμολοχία σε αυτήν τη λαογραφική της μορφή είναι η πατίνα που αν αφαιρεθεί ή παραφραστεί απειλεί τελικά το ειδικό βάρος της παράδοσης αιώνων. Κι αυτό γιατί δεν έχει ως σκοπό να θίξει κάποιον, αλλά εκδηλώνεται ως ψυχολογική αντίδραση και ειλικρίνεια, ενώ άλλες φορές μπορεί να χρησιμοποιείται ως απλός τρόπος αφορισμού και περιπαιχτικής διάθεσης. Οι “άσεμνες” λέξεις, όταν τίθενται στην κατάλληλη πρόταση, ασκούν μια βαθύτερη νοητική επίδραση, που ερεθίζει θετικά τον αναγνώστη. Ίσως αυτή είναι η πιο τρανή απόδειξη της σοφίας του ελληνικού πνεύματος που γεννιέται με τον Αριστοφάνη και ωριμάζει μέχρι τις μέρες μας…»