Ένα σπάνιο άσπρο ελάφι τριγυρνάει μόνο του στο δάσος μετά τον αποδεκατισμό της φυλής του από τον Κυνηγό. Τα τελευταία λόγια του αρχηγού της αγέλης ήταν ότι το λευκό ελάφι φταίει λόγω του χρώματός του. Έτσι, φορτωμένο τύψεις και ενοχές ζει μόνο του ώσπου συναντάει ξανά τον Κυνηγό. Τι θα συμβεί τότε;

Πρόκειται για άλλη μια εξαίρετη ιστορία από τους δημιουργούς των «Πουλιών» που τονίζει μέσα από μια συναρπαστική και γεμάτη διαχρονικά μηνύματα ιστορία πως μέσα από το βάρος των τύψεων και των ενοχών που συνήθως μας φορτώνουν οι άλλοι γινόμαστε καλύτεροι. Παρ’ όλ’ αυτά, τούτο είναι ένα έντονα αρνητικό συναίσθημα το οποίο πρέπει να αντιμετωπίζουμε καταπρόσωπο και να βγάζουμε έστω και μια φλούδα θετικότητας από αυτό, αλλιώς θα μας κυριεύσει και θα μας χειραγωγήσει διά βίου. Η ιστορία απευθύνεται σε παιδιά από 10 ετών και πάνω κι είναι γραμμένη με λυρικότητα και υπέροχα καλολογικά στοιχεία. Η ιστορία ξεκινάει όταν το άσπρο ελάφι πέφτει πάλι πάνω στον Κυνηγό και μας περιγράφει τα αισθήματά του για όσα βίωσε εκείνη τη νύχτα (πρωθύστερη αφήγηση) ενώ ταυτόχρονα επιστρέφουμε στο παρόν και βλέπουμε την κλιμακούμενη αναμέτρηση ανάμεσα σε θύμα και θύτη. Στο τέλος έρχεται μια μεγάλη ανατροπή που αφήνει στον αναγνώστη την ευχέρεια να αποφασίσει για το βάρος του φταιξίματος και πόσο αντικειμενικό ή υποκειμενικό είναι. Γρήγορη, κινηματογραφική αφήγηση, τρυφερότητα και συγκίνηση μου σύστησαν την όμορφη καθημερινότητα της αγέλης, τη φρίκη του ξεκληρίσματός της και τη μοναχική πορεία που ακολουθεί πλέον ο τελευταίος της φυλής του, το δακτυλοδεικτούμενο, σπάνιο και ενοχικό άσπρο ελάφι. Με άφθαστο ρεαλισμό ζωντανεύει η ζωή στο δάσος, η καθημερινότητα των ελαφιών, η ένταση και η αγωνία να γλυτώσουν από τον Κυνηγό, η τσακισμένη ψυχολογία του άσπρου ελαφιού και η τελική αναμέτρηση που οδηγεί στο απρόσμενο και τρυφερό τέλος.

Η εικονογράφηση του Βασίλη Κουτσογιάννη είναι απολαυστική, υπέροχη και συναρπαστική, με εκπληκτικές προοπτικές και οπτικές γωνίες, με υπέροχα παιχνιδίσματα, με εικόνες μέσα στην εικόνα κι όσο πλησιάζουμε προς το τέλος τόσο αρχίζουν να φαίνονται τα ραγίσματα στο σώμα του άσπρου ελαφιού που υποδεικνύουν την ατέλεια και την ασυμμετρία του παράλληλου τίτλου. Δίπλα σε αυτόν διαβάζουμε τη λέξη kintsugi που σημαίνει: «Η τέχνη της επιδιόρθωσης σπασμένων κεραμικών αντικειμένων με πολύτιμα υλικά, καθώς και η ιδέα πως κάποιος ατελής, που έχει «ραγίσει» στη ζωή του, είναι πιο όμορφος από κάποιον που δεν έχει ραγίσει ποτέ, κάποιος που έχει δυσκολευτεί στη ζωή είναι τελειότερος από κάποιον που του ήρθαν όλα εύκολα». Ο Βασίλης Κουτσογιάννης επέλεξε χρώματα που εναλλάσσονται με φωτεινούς και σκοτεινούς τόνους, χαρίζει έξυπνες απεικονίσεις και ζωντανεύει εξαίρετα και παραστατικά την τελική αναμέτρηση, χαρακτηριστικά που τραβούν το μάτι, εμπλουτίζουν την ιστορία και βοηθάνε στη μαγική και μαγευτική ατμόσφαιρα της αφήγησης.

Τα »Ραγίσματα» είναι ένα εκπληκτικό βιβλίο για μεγάλα παιδιά και για ενηλίκους, γεμάτο νοήματα, δεύτερες αναγνώσεις και άφθαστη εικονογράφηση. Πώς μας επηρεάζουν οι τύψεις και το βάρος; Ποιος έχει δίκιο και ποιος έχει το δικαίωμα να μας το κάνει αυτό; Εμείς πώς μπορούμε να βοηθήσουμε τον εαυτό μας και να μην παρασύρεται σε φορτία που άλλοι μας δίνουν; Συγκίνηση, ανατροπές και διαχρονικά μηνύματα με προβλημάτισαν και με έβαλαν σε σκέψεις.