Το τί μοίρα ζεί ο άνθρωπος κτίζεται κι ορίζεται από το τί επί χρόνια μοιράζει γύρω του. Όταν η τέχνη φτάνει να είναι συντονισμένη, συγχρονισμένη με ένα Κέντρο, τότε απελευθερώνει στοιχεία μιάς ανείπωτης Ομορφιάς, μιάς Ομορφιάς που είναι πέρα από όλα τα όρια, αστείρευτη, άφθαρτη. Στη λέξη Κέντρον πρέπει να αντιστοιχήσουμε έννοιες όπως: την Αγάπη για ένα Λαμπρό Ιδανικό, ή ένα πολύ φωτισμένο Όν, την επαφή με έναν Ανώτερο Κόσμο, ή μιά έντονη Αγάπη προς τα όντα και την επιθυμία να ανακουφιστούν και να ανυψωθούν...
Για αυτό όλοι οι άνθρωποι της τέχνης που επιθυμούν να φέρουν έργα μιας πρωτόγνωρης Ομορφιάς στον κόσμο, Ομορφιά και Αρμονία που συμβολίζονται και εκπροσωπούνται τέλεια από τον Χρυσό Αριθμό Φ (1,618) πρέπει να συγκρατούν στη μνήμη τους αυτό το Κλάσμα, αυτόν τον μαγικό λόγο:
ΤΕΧΝΗ / ΚΕΝΤΡΟΝ = 1,618
(963/595=1,618)
1,618: η Ομορφιά πέρα από τα όρια.