Γιατί ο χρόνος τα παρασέρνει όλα στο διάβα του και τα μεταβάλλει, και όπως αλλάζει η ζωή τα φέρνει στα μέτρα της. Όμως πάντα είναι οι άνθρωποι με την ίδια λαχτάρα ν’ ανταμώσουν, να συγχωρεθούν και να συγχωρέσουν, ν’ αγαπήσουν και ν’ αγαπηθούν.

Γι’ αυτούς που έφυγαν, καιρό τώρα, με αυτούς που ζουν ακόμα στην Καλή Βρύση, είναι ο τρόπος ο δικός μας για ν’ ανταμώνουμε μέσα απ’ τα κοινά βιώματα και τις μνήμες. Και ξέρεις πως βρίσκονται όλοι εκεί. Μας σηκώνουν το χέρι χαμογελώντας: «εδώ θα είμαστε πάντα», ψιθυρίζουν, «ευοί ευάν!», κλείνοντας το μάτι για να γλιστρήσουν αθόρυβα μέσα απ’ τη σκιά του χρόνου.–