Το πρώτο ερώτημα που τίθεται είναι με ποια ακριβώς κριτήρια κρίνεις ένα έργο όπως το συγκεκριμένο. Μπορεί η δική μου ματιά να θέσει τα θεμέλια εκείνα που θα ωθήσουν έναν άλλο αναγνώστη να το διαβάσει; Δεν ξέρω την απάντηση. Γεγονός είναι ότι το έργο αυτό αποτελεί ένα ρυπαρογράφημα το οποίο αν αποφασίσεις να διαβάσεις πρέπει να είσαι αποστασιοποιημένος στις ιδέες που προβάλλει, πόσο μάλλον στα όσα αισχρά και εγκληματικά περιγράφει. Όλο το βιβλίο είναι ένας οχετός ύβρεων και φρικιαστικών παραστάσεων που περιλαμβάνουν βιασμούς, απαγωγές, σοδομισμούς. παιδεραστία, αποτρόπαια βασανιστήρια, αιμομιξίες, σαδομαζοχιστικά όργια, διαφόρων ειδών αποτρόπαιες λαγνείες όπως η κοπρολαγνεία, φόνους κ.α.. Σε τι ακριβώς, λοιπόν, συνίσταται η αξία του έργου; Μα ακριβώς ότι περιγράφει το άλλο, ένα σύμπαν όπου ο άνθρωπος κουβαλάει μέσα του το τέρας και η αρετή, η καλοσύνη, η φιλανθρωπία είναι αξίες που δεν συνάδουν με την φύση αυτή καθεαυτή και ό,τι αυτή συνδηλώνει. Στη φύση υπάρχει αταξία, επικρατεί το χάος, και εμείς οι θνητοί δεν πρέπει να την διαταράσσουμε με τις ιδέες μας περί αρετής που ανορθολογικό έχουμε επινοήσει. Όσοι θελήσουν να το διαβάσουν πρέπει να έχουν γερό στομάχι μα πάνω απ' όλα ψυχρή, αποστασιοποιημένη ματιά.