Η ζωή δεν είναι ένα ταξίδι προς κάποιον ιδανικό προορισμό. Είναι ένα ατέλειωτο παιχνίδι. Παίζουμε για να κερδίσουμε status, ακόμα και ασυνείδητα, με κάθε κοινωνική συναναστροφή μας, με κάθε συμβολή μας στη δουλειά, στις σχέσεις ή στην οικογενειακή μας ζωή και με κάθε ανάρτησή μας στο διαδίκτυο. Παίζουμε με τον τρόπο που ντυνόμαστε, που μιλάμε και με αυτά που πιστεύουμε. Παίζουμε με τις ζωές μας, με τις ιστορίες που λέμε για το παρελθόν μας και με τα όνειρά μας για το μέλλον. Κάθε στιγμή της ύπαρξής μας συνοδεύεται από μια ακατάπαυστη ροή συναισθημάτων: νιώθουμε αποτροπιασμό όταν πέφτουμε έστω και λίγο στην ιεραρχία, και έκσταση όταν ανεβαίνουμε. Πάνω κάτω, πάνω κάτω, πάνω κάτω, λεπτό το λεπτό, ώρα με την ώρα, μέρα με τη μέρα, από την παιδική μας ηλικία ως τον τάφο.