Στὸ τρίτομο ἔργο του ἐπιχειρεῖται μία λεπτομερὴς περιγραφὴ τῶν ἠθῶν, τῶν ἐθίμων, τῶν ἱεροτελεστικῶν δρώμενων, τῶν ἐποχιακῶν ἑορτῶν καὶ ὅλων ὅσων χαρακτηρίζουν τὴν ἀρχέγονη παράδοση τῶν Καλλάσσα. Παράλληλα γίνεται ἀναφορὰ στὰ κοινωφελῆ ἔργα ποὺ κατασκευάστηκαν στοὺς οἰκισμοὺς τους ἀπὸ τὴν Ὀργάνωση τῶν «ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΘΕΛΟΝΤΩΝ / ΦΙΛΩΝ ΤΩΝ ΚΑΛΛΑΣΣΑ», στὶς ἀποστολὲς τῆς ὁποίας συμμετεῖχε, καθὼς καὶ στὸ θέμα τῆς θρυλικῆς καταγωγῆς τῶν Καλλάσσα ἀπὸ τοὺς στρατιῶτες τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου.
Τὸ βιβλίο ἀποτελεῖ τὸν ἀπολογισμὸ τοῦ συγγραφέα γιὰ τὴν δεκαπενταετή δραστηριότητά του στὶς κοιλάδες τῶν Καλλάσσα καὶ τὸ χρέος του πρὸς ὅλους τοὺς Ἕλληνες ποὺ συνέδραμαν στὶς προσπάθειες τῶν «ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΘΕΛΟΝΤΩΝ / ΦΙΛΩΝ ΤΩΝ ΚΑΛΛΑΣΣΑ» καὶ ἐνδιαφέρθηκαν γιὰ τὴν διατήρηση τῆς μοναδικῆς παράδοσής τους.
Ὁ ἐπιστολικὸς τρόπος γραφῆς, ἡ πολυετὴς ἔρευνα καὶ ἡ βιωματική ἐμπειρία τοῦ συγγραφέα βοηθοῦν τὸν ἀναγνώστη νὰ μεταφερθεῖ νοερά στὴν χώρα τῶν Καλλάσσα, νὰ γίνει κοινωνὸς τῆς κοσμοθεωρίας τους, νὰ διαλευκάνει σημεῖα ποὺ δημιουργοῦν ἀσάφειες γιὰ τὴν παράδοσή τους, νὰ μάθει τὰ ἀποτελέσματα τῆς 15χρονης δραστηριότητας τῶν Ἑλλήνων Ἐθελοντῶν στὰ Καλλασσοχώρια τοῦ Ἰνδικοῦ Καυκάσου καὶ νὰ πάρει ἐμπεριστατωμένες ἀπαντήσεις σὲ ἐρωτήματα ὅπως:
· Πῶς κατάφεραν οἱ Καλλάσσα, οἱ τελευταῖοι Καφίρς τοῦ Ἰνδικοῦ Καυκάσου, νὰ διατηρήσουν μέχρι σήμερα τὴν ἀρχέγονη παράδοσή τους;
· Γιατὶ ἐξισλαμίστηκαν οἱ ὑπόλοιπες φυλὲς τῶν Καφίρς;
· Ποιὰ εἶναι τὰ ἔθιμα τῶν Καλλάσσα;
· Σὲ τί θεοὺς πιστεύουν;
· Πῶς ἐκδηλώνουν τὴν πίστη τους;
· Ποιὰ εἶναι τὰ δρώμενα τῶν μεγάλων ἐποχιακῶν ἑορτῶν τους;
· Ποιὰ στοιχεῖα τῆς Καλλασσικῆς Παράδοσης παραπέμπουν σὲ ἀντίστοιχα τῆς Ἀρχαίας Ἑλληνικῆς;
· Τί γνώσεις ἀπεκόμισε ὁ συγγραφέας, κατὰ τὴν διάρκεια τῆς δεκαπενταετούς δραστηριότητάς του στοὺς οἰκισμοὺς τῶν Καλλάσσα;
· Τί ἀπέγιναν τὰ ἔργα ποὺ κτίστηκαν μὲ τὰ χρήματα τῶν Ἑλλήνων;
· Τί ἀποτέλεσμα εἶχε τὸ πρόγραμμα τῶν ‘‘οἰκονομικῶν ὑιοθεσιῶν’’ τῶν καλλασσοπαίδων;
· Πῶς ἐξηγεῖται ὁ θρύλος τῆς ἑλληνικῆς καταγωγῆς τῶν Καλλάσσα;
Τὰ παραπάνω ἐρωτήματα μαζὶ μὲ πολλὰ ἄλλα ἀπαντῶνται στὰ 52 κεφάλαια τοῦ βιβλίου ποὺ εἶναι γραμμένα σὲ μορφὴ ἐπιστολῶν.
Ὁ συγγραφέας ἔζησε στοὺς ὀρεινοὺς οἰκισμοὺς τῶν Καλλάσσα συμμετέχοντας στὶς ἀποστολὲς τῆς ὀργάνωσης τῶν «ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΘΕΛΟΝΤΩΝ / ΦΙΛΩΝ ΤΩΝ ΚΑΛΛΑΣΣΑ» ἀπὸ τὸ 1995 ἕως τὸ 2009. Κατὰ τὴν διάρκεια τῆς συνεχοῦς ἐνεργοὺς δράσης τους κατασκευάστηκαν πάνω ἀπὸ 25 κοινωφελῆ ἔργα ποὺ βελτίωναν τὶς συνθῆκες ἐκπαίδευσης τῶν μαθητῶν τῆς περιοχῆς, ἀναβάθμιζαν τὶς συνθῆκες ὑγιεινῆς τῶν κατοίκων της καὶ στήριζαν τὴν ἀρχέγονη παράδοση τῆς Φυλῆς τῶν Καλλάσσα. Τὸν Σεπτέμβριο τοῦ 2009 συλλαμβάνεται ἀπὸ τοὺς Ταλιμπάν καὶ κρατεῖται αἰχμάλωτός τους γιὰ ἑπτὰ μῆνες στὶς ὀρεινὲς περιοχὲς τοῦ Νουριστάν, πρώην Καφιριστάν, στὸ Β.Α. Ἀφγανιστάν. Ἀπελευθερώνεται τὸν Ἀπρίλιο τοῦ 2010 μετὰ ἀπὸ τὶς ἐπίμονες προσπάθειες τῆς Ἑλληνικῆς καὶ τῆς Πακιστανικῆς Διπλωματίας. Ἀπὸ τὸ 2011 διδάσκει στὸ Λαϊκὸ Πανεπιστήμιο τῆς Ἑταιρείας τῶν Φίλων τοῦ Λαοῦ κεφάλαια ἀπὸ τὴν Ἑλληνικὴ Παρουσία στὴν Κεντρικὴ Ἀσία καὶ τοὺς ἀπόηχούς της στὶς Παραδόσεις τῶν Καλλάσσα καὶ τῶν ἄλλων Φυλῶν τοῦ Ἰνδικοῦ Καυκάσου καὶ τῶν Ἰμαλαΐων.

Οἱ ἐπιστολὲς / τὰ κεφάλαια τοῦ β΄ τόμου ἀναφέρονται ἀνάμεσα στὰ ἄλλα:
• στὸν θεσμὸ τοῦ ‘’Μπασάλι’’ (τοῦ ἄβατου γιὰ τοὺς ἄνδρες ‘’Οἴκου Μητρότητας’’ ποὺ προστατεύεται ἀπὸ τὴν θεότητα τῶν τοκετῶν Ντεζάλικ),
• στὶς ἀνθρωπομορφικὲς ἀπεικονίσεις τῶν θεοτήτων τοῦ Καλλασσικοῦ Πανθέου,
• στὴν καυσία, τὸν μακεδονικὸ πίλο, ποὺ φοροῦν οἱ ἄντρες τῆς Φυλῆς,
• στοὺς νερόμυλους τῶν κοιλάδων τους (ἀντίγραφα τῶν νερόμυλων τῶν ἑλληνιστικῶν χρόνων),
• στὸ ἔθιμο τῶν ‘’Γκαντάο’’ καὶ τῶν ‘’Κουντουρίκ’’, (τῆς ἐπαναφορᾶς τῶν προγόνων στοὺς οἰκισμούς),
• στὴν μουσικὴ καὶ στοὺς κύκλιους καὶ σπειροειδεῖς χοροὺς τους,
• στὸν ἔρωτα, στὸ ἔθιμο τῆς ἀπαγωγῆς τῆς νύφης, στὶς σχέσεις ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν καὶ στὸν γάμο,
• στὰ ἔθιμα γιὰ τὰ παιδιὰ καὶ τὴν σταδιακὴ ἔνταξή τους στὴν κοινωνία τῶν ἐνηλίκων,
• στὸ ἐθιμικὸ δίκαιο τῆς μεταβίβασης τῆς περιουσίας,
• καὶ στὰ ταφικὰ ἔθιμα, μὲ τὰ τριήμερα συμπόσια – νεκρόδειπνα ποὺ συνοδεύονται ἀπὸ μοιρολόγια, νεκρικοὺς χοροὺς καὶ ἐπικήδειους λόγους.