Το βιβλίο αυτό, ένα μαγευτικό ταξίδι στην άγνωστη μεσαιωνική Αττική, αποτελεί την επεξεργασμένη έκδοση της διδακτορικής διατριβής της συγγραφέως: ήταν η Αθήνα μια ασήμαντη επαρχία της Βυζαντινής αυτοκρατορίας ή μήπως ήταν μια μητρόπολη με πολλές επισκοπές; Έβαινε συρρικνούμενη ή γνώρισε εποχές αναγέννησης με σημαντικούς ναούς, μεταξύ των οποίων ένα αυτοκρατορικό καθίδρυμα, όπως το Δαφνί; Το βιβλίο αρχίζει με την τελευταία κλασσική αναλαμπή της Ύστερης Αρχαιότητας στην Αθήνα του 4ου αιώνα, όταν ακόμη λειτουργούσαν οι φιλοσοφικές νεοπλατωνικές σχολές, και τελειώνει στις αρχές του 13ου με την έλευση των Φράγκων κατακτητών και την αντιστασιακή δράση του Μιχαήλ Χωνιάτη, κορυφαίας φυσιογνωμίας της εποχής. Το πρώτο μέρος του βιβλίου εξετάζει την ιστορία και τη γεωγραφία της περιοχής, το φυσικό περιβάλλον και την επίδρασή του - κατά την πλατωνική έκφραση - στην εκλέπτυνση των ψυχών, τις επικοινωνίες και την τοπική κοινωνική, οικονομική, δημογραφική αλλά και εκκλησιαστική δομή και λειτουργία. Στο δεύτερο μέρος παρατίθεται κατάλογος βυζαντινών αττικών τοπωνυμίων και σωζομένων κατά τόπο μνημείων, που συνοδεύεται από φωτογραφίες και σχέδια, κάποια από τα οποία είναι αδημοσίευτα. Τα μνημεία αποτελούν ένα μεγάλο μέρος της μελέτης της βυζαντινής περιόδου της περιοχής. Εύγλωττα, ιστάμενα ή ερειπιώδη αποτελούν sine qua non για το τελικό αποτέλεσμα, το οποίο είναι,grosso modo, το βυζαντινό αποτύπωμα της Αττικής. Η εκτενής βιβλιογραφία και τα χρηστικά ευρετήρια ολοκληρώνουν το έργο.