ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ 2000 ΠΡΟ Χ! Οι ένδοξοι αρχαίοι ημών πρόγονοι: ευχή και τύχη Ή κατάρα και ατυχία; Ποιος (κοινωνικός) ψυχίατρος θα θεραπεύσει την Ελλάδα από το κλασικό ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ Οιδιπόδειο Σύμπλεγμά της; Ο ομφάλιος λώρος, που τρέφει το παιδί από τη μάνα, όσο ευτύχημα είναι στην ενδομήτρια ζωή τόσο δυστύχημα είναι στην εξωμήτρια. Το Νεοελληνικό Έθνος γεννήθηκε το 1821, εδώ κι 170 χρόνια: καιρός πια να κόψει τις ομφάλιες αλυσίδες της αρχαίας σκουριάς, για να επιβιώσουν παιδί και μάνα - αλλιώς θα πεθάνουν κι οι δυο! (Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου.)
Θα υπάρχει ελληνική γλώσσα μετά 100 χρόνια παγκοσμιοποίησης; Ο γιωτακισμός της προφοράς (όλα τα ι, η, υ, υι, οι, ει προφέρονται ι) την έκανε Κοινή της Αλεξανδρινής εποχής. Ο γιωτακισμός και της γραφής ίσως είναι το μόνο που απέμεινε σε όσους την αγαπάνε και, στην εποχή της ταχύτητας του ηλεκτρονίου, δεν θέλουν την εξαφάνισή της.
Εάν επιδοθούμε σε φιλονικίες για το παρελθόν ή το παρόν, σύντομα θα αντιληφθούμε πως εχάσαμε το μέλλον (Τσόρτσιλ). Πέρασαν πάνω από δυό αιώνες που με ζήλο επιδοθήκαμε στο σπορ. Έχομε περιθώρια; Στην εποχή του Ίντερνετ; Δεν το πιστεύω. Εάν ζούμε το παρόν στραμένοι προς το παρελθόν, έχομε στα νώτα μας το μέλλον. Εάν ζούμε το παρόν έχοντας στα νώτα μας το μέλλον, είμαστε κιόλας παρελθόν…
«Αν διδάσκαμε τα παιδιά να μιλούν, δέ θα μιλούσαν ποτέ» (William Hull· προμετωπίδα στο βιβλίο τού John Holt «Γιατί αποτυγχάνουν τα παιδιά; Σχολείο αυτός ο εχθρός»). Πάντως, τώρα τα διδάσκομε να γράφουν και δεν γράφουν ποτέ. Υπάρχει τρόπος, ακόμα και να θέλουν να κάνουν λάθος, να μη μπορούν; Βεβαίως.-
Το Επόμενο Βήμα μελετά τις, ακόμα και στη σωματική υγεία των παιδιών, συνέπειες τού συστήματος ιστορικής ορθογραφίας της ελληνικής γλώσσας και προτείνει φωνηματική γραφή της με αλφάβητο συμβατό προς τον υπόλοιπο σύγχρονο κόσμο, όπου και να θέλει ο μαθητής να κάνει λάθος να μην μπορεί και όπου η ορθή γραφή της μπορεί να μαθευτεί σε ένα μήνα το πολύ.