Η εμπορία ανθρώπων δεν είναι μια τοπική πληγή, αλλά μία πληγή παγκόσμιων διαστάσεων, που δεν αναγνωρίζει καμία φυλή, χρώμα ή θρησκεία.

«Θα πάω εγώ μωρέ, εγώ η γυναίκα, θα πάω μόνη μου… καθίστε εδώ και καπνίστε τσιγάρα». Μια φράση παίρνω μόνο από το έργο που δίνει μόνη της το στίγμα ενός φεμινιστικού μανιφέστου.
Η Θηλυκή ενέργεια επαναστατεί μέσα από την πιο δυνατή της θέση, την θέση της μάνας. Σε ένα πατριαρχικό περιβάλλον όπου η γυναίκα καταπιεσμένη δε γνωρίζει να σταθεί μόνη της κοινωνικά, η Μάνα σύμβολο που πρωταγωνιστεί στο έργο του Odise Plaku, θα γίνει ένα πλάσμα έτοιμο να φτιάξει ένα καινούργιο κόσμο. Ζητάει δικαιοσύνη, ζητάει τιμωρία, για όποιον τολμάει να προσβάλει και να εξευτελίσει το γυναικείο σώμα, την Ανθρώπινη
αξιοπρέπεια. Θα έλεγα ότι μέσα από το κοινωνικό πρόβλημα του human trafficking ο συγγραφέας αναδεικνύει την δύναμη της γυναικείας φύσης. Το εμπόριο ανθρώπων είναι μία κοινωνική μάστιγα που κρατάει αιώνες και ζει ακόμα δυστυχώς στον 21ο αιώνα. Η δύναμη της Γυναίκας ξυπνά μέσα από την απώλεια… η ορμέμφυτη δύναμη της μητρότητας να προστατέψει το παιδί της ενάντια στην διεφθαρμένη Εξουσία δεν έχει όρια. Καταγγέλλει παλεύει σπάει τα όρια της φυσικής της δύναμης και γίνεται μια τραγική μορφή. «Αν σκάσει η καρδιά της και χυθεί έξω, θα πνίξει
τον κόσμο όλο». Ο συγγραφέας δίνει ένα δυνατό μήνυμα. Σαν μάστορας της ποίησης χρησιμοποιεί μια τραγική ιστορία για να κάνει πολιτικό θέατρο. Η Γεωργία Ζώη κι εγώ σε ευχαριστούμε, Odise Plaku, που μας εμπιστεύτηκες το έργο σου.
Γιώτα Κουνδουράκη
Σκηνοθέτις