Ο κάθε ένας από εμάς, μπορεί να γεφυρώνει το χάσμα μεταξύ πολιτισμικού και φυσικού περιβάλλοντος, μέσα από την ανάσχεση της αλλοίωσης των τοπίων και την προστασία τους ως κοινού πολιτιστικού και περιβαλλοντικού πόρου, σώζοντας έτσι τόσο την συνολική κληρονομιά του τόπου όσο και την συλλογική και προσωπική του ιστορία.

Το αφήγημα της προσωπικής ιστορίας θησαυρίζει το πολιτιστικό τοπίο. Μάλιστα, η επαναληπτικότητα των αφηγήσεων, οι αναπαραστάσεις και οι παραλλαγές, μέχρι με τη μορφή δρώμενων διευρύνει το τοπίο και το προσδιορίζει πολιτιστικά επιπλέον, οι επαναφηγήσεις προσδίδουν αξία διαχρονίας και επεξηγούν τον τόπο. Οι αφηγήσεις αυτές συχνά συνδέονται και με ιστορικές ή θρησκευτικές εμπειρίες ή ακόμα πρόκειται για προφορική παράδοση που περνά στη μουσική. Έτσι το πολιτιστικό τοπίο αποκτά φωνή και ήχο. Η αφήγηση για τον τόπο αποτελεί τον ισχυρότερο πλούτο γνώσεων.

Ερειπιώνες, τόποι λειψάνων, θρύλων μετατρέπει τον τόπο σε συμβολική εκκρεμότητα, μέσα από αφηγήσεις θρύλους, ονόματα που στοιχειώνουν τον τόπο, το χωριό, τη συνοικία. Κάτοικοι που έχουν φύγει από τον Πειραιά, για παράδειγμα λένε δεν υπάρχει τίποτα πια αλλά εκεί μεγάλωσα, έχουν ακόμα ανοιχτούς λογαριασμούς με την περιοχή. Το τοπίο είναι διάτρητο από σκιές. Υπάρχουν τόποι, όπου δεν μπορείς να πιστέψεις με τίποτα, γιατί είσαι δεμένος ακόμα μαζί τους, είσαι δεμένος ακόμα με τοπικούς θρύλους, σοκάκια γεμάτα σιωπές και σκιές. Στην ουσία οι πρακτικές και η διήγηση των θρύλων στον εαυτό μας, αποτελούν πρακτικές επινόησης χώρων. Έτσι ο τόπος παράγει ένα αναποδογύρισμα, μια εξερεύνηση των ερημιών της μνήμης, μια επινόηση λειψάνων και θρύλων. Τα αόρατα τοπία περιέχουν αόρατες ταυτότητες: εδώ ήταν, εκεί ήταν. Βλέπουμε αυτό που απουσιάζει, κινούμενα βάθη, σειρές μεταθέσεων, αποτελεσμάτων, νέων χρήσεων και πρακτικών, τεμαχισμένα μέρη και αποκομμένες περιοχές. Πρόκειται για μια γνώση που σωπαίνει – τόποι στοιχειωμένοι- όπου ήταν κάποτε το πνεύμα της περιοχής, όπως για παράδειγμα τα μηχανουργεία στην Δραγατσανίου και την οδό Αιγάλεω στον Πειραιά, τα καρνάγια στο Πέραμα ή την Ελευσίνα. Τόποι με ιστορίες αναδιπλωμένες, παρελθόντα κλεμμένα, χρόνοι που μπορεί να ξετυλιχτούν, παλιοί και νεότεροι, αφηγήσεις εν αναμονή δοσμένη στην οδύνη.