Ο συγγραφέας επιχειρεί να αποτυπώσει την εμπειρία της διαμονής του στο Βιετνάμ και στην Ταϊλάνδη στα τέλη του 2022.
Η ελεύθερη και μοναχική περιήγηση στις δύο χώρες γίνονται η αρχή για ένα ταξίδι αναστοχασμού, καθώς το βίωμα του τοπίου μοιάζει να ταυτίζεται απόλυτα με το βίωμα του εαυτού. Πόλεις, βουνά, άνθρωποι, συζητήσεις, φαγητό, ποτό, καπνός και μουσική καταγράφονται και παίρνουν μορφή και υπόσταση ως αντανακλάσεις του εσωτερικού κόσμου του περιηγητή.
Ο τίτλος Αιώνια άνοιξη καταλήγει να είναι όχι τόσο μια ονομασία, μια αναφορά ή μια περιγραφή, αλλά –πολύ περισσότερο– μια υπόσχεση.