Ἡ Cantilena (Ψαλμωδία), ποὺ δημοσιεύθηκε τὸ 1937, εἶναι κατὰ γενικὴ ὁμολογία ἡ καλλίτερη ποιητικὴ συλλογὴ τοῦ Josep Sebastià Pons. Ἔχοντας φθάσει στὴν ἀνώτατη βαθμίδα τῆς ἐπαγγελματικῆς του σταδιοδρομίας, ὁ ποιητὴς ἀπολαμβάνει τὴν οἰκογένεια, τὴν φύση καὶ τὰ μνημεῖα τῆς πατρίδας του, ὅταν ἀδόκητα τὸ 1933 ἐπέρχεται ὁ θάνατος τῆς Ἑλένας, γυναίκας καὶ συνάμα μούσας τῶν ποιημάτων του. Τὴν αἴσθηση τῆς καθημερινῆς πληρότητας διαδέχεται ὁ νοσταλγικὸς ἀναστοχασμὸς τοῦ παρελθόντος καὶ ἡ μελαγχολία γιὰ τὸν χρόνο ποὺ διαβαίνει ἀνεπιστρεπτί, ἀλλὰ ἡ συνεχὴς ἐπικοινωνία τῶν ζώντων μὲ τοὺς νεκροὺς μεταλλάσσει τὴν ἀπώλεια σὲ ἐλεγεῖον, ἆσμα πένθιμο, γιὰ τὴν σωματικὰ ἀποῦσα, ἀλλὰ οὐδέποτε ψυχικὰ περισσότερο παροῦσα Ἑλένα.

Ὁ μεταφραστὴς ἀναπόφευκτα προδίδει τὸν ποιητὴ θυσιάζοντας εἴτε τὴν μορφὴ εἴτε τὸ περιεχόμενο. Ἡ δίγλωσση ἔκδοση ἐλπίζει νὰ προσφέρει στὸν ἀναγνώστη πέρα ἀπὸ τὸ νόημα στὴν ἑλληνικὴ μετάφραση καὶ μία ἔστω ἀμυδρὴ ἰδέα τοῦ ἔμμετρου ρυθμοῦ στὸ καταλανικὸ πρωτότυπο.