Ζητείται πατρίδα

Αυτόχθονες
με ελληνικό λοφίο
περιλαίμιο φοινικικό
ουρά ασσυριακή
πόδια γεμάτα πληγές.
Αποσύρονται
διακριτικά στις αθόρυβες
στιγμές της πατρίδας.
Κάτοικοι χρόνια πολλά
στο νησί των τραυματιοφορέων
αναζητούν ταυτότητες
με σφραγίδες και σύμβολα.
Αιγύπτιοι, Πέρσες
Ρωμαίοι, Ναΐτες
Λουζινιανοί, Ενετοί
Οθωμανοί, Άγγλοι
με ομοιοκατάληκτες φωνές
στις κτήσεις.
Από δεντρί σε δένδρο
από κλαρί σε θάμνο
κι οι άλλοι να πουλούν
υλικά οικοδομής.

Σχισμένη η ταπετσαρία.
Παρακολουθούν τη μούχλα
να απλώνεται
σαν γάγγραινα στη σάρκα.
Αλά ούνα, αλά ντούε,
αλά τρε, ο δημοπράτης
επιμένει.
Στο σφυρί η πατρίδα
και η σιωπή
θύελλα πλέον
θα ακουστεί.
Στήνεται χορός
με τις εκρήξεις
του θυμού.
Η ψήφος έχει νόημα;