Ο μεγάλος ασθενής έπεσε σε κώμα. Εύγε, στα κέρδη των Ευρωπαίων και των Αμερικανών.
Ο λαός τι απέγινε ;
Αυτός ο λαός που η περπατησιά του χάραξε τα ευλογημένα χώματα της Μικράς Ασίας, έβαλε στον κόρφο του μνήμες, κειμήλια, ορμήνιες, τέχνες, συνήθειες, σμυρναίικα σουτζουκάκια και τον οδήγησαν σε νέο τόπο. Του είπαν ότι έπρεπε να τον λέει πατρίδα και την άλλη πατρίδα αυτήν της καρδιάς του, να την ξεχάσει.
Η νέα πατρίδα όμως, έγινε φτωχόσπιτο, καμπαναριό της Αγίας Φωτεινής, σχολεία, γήπεδο με λαμαρίνες, ουζερί, τσερκένια, μαγιάτικο στεφάνι φτιαγμένο με μαεστρία.
Το βιβλίο αυτό δεν είναι άλλη μια καταγραφή της ιστορίας, αλλά μια γραπτή εξιστόρηση εκείνης της γενιάς, που βρήκε τη δύναμη να χτίσει στις στάχτες και ν’ αναδιαρθρώσει τον νέο τόπο της, την Πάτρα.