Αποτελεί -παράδοξο εντελώς-φαινόμενο των καιρών μας η μεγάλη πρόοδος της επιστημονικής σκέψης στον τομέα των βιολογικών επιστημών να συνδέεται με δυσαρέσκεια των ασθενών από τις υπηρεσίες των γιατρών. Το ιατρικό επάγγελμα έχει κατηγορηθεί συχνά για απληστία, ασάφεια, αλαζονεία, άγνοια και ψυχρότητα.
Φαίνεται ότι ο ρόλος του γιατρού ως «κλινικού θεραπευτή» έχει υποβαθμιστεί και υποκατασταθεί από Big Data και διαγνωστικές εξετάσεις. Οι γιατροί δεν επικοινωνούν πλέον με τους ασθενείς τους, δεν αφιερώνουν χρόνο στην φυσική εξέταση και στο πολύτιμο αφήγημα του ιστορικού. Παράλληλα οι ασθενείς χρησιμοποιούν σήμερα το διαδίκτυο χωρίς φίλτρα έτσι ώστε λαμβάνουν συχνά εσφαλμένες πληροφορίες για ζητήματα υγείας οι οποίες οδηγούν σε ανεκπλήρωτες προσδοκίες και παραπλάνηση.
Ο διοικητισμός, η απόλυτη έμφαση στα οικονομικά δεδομένα και το αυξημένο κόστος της ιατρικής περίθαλψης σε παγκόσμιο επίπεδο φαίνεται ότι έχει μετατοπίσει σημαντικά τον πρωταρχικό στόχο των υπηρεσιών υγείας έτσι ώστε προκύπτει πλέον ένα ουσιώδες ερώτημα: Εξακολουθεί ο στόχος των υπηρεσιών υγείας να είναι ο Άνθρωπος ως Πάσχον Πρόσωπο και κατά πόσον η άσκηση της ιατρικής παραμένει σήμερα Ανθρωποκεντρική;