ΣΤΙΣ 18 ΙΟΥΛΙΟΥ 1962 ο εβδομηντατριάχρονος πλέον Μάρτιν Χάιντεγκερ δίνει μία διάλεξη με τίτλο «Παραδοσιακή γλώσσα και τεχνική γλώσσα» ενώπιον ενός μάλλον ασυνήθιστου κοινού, σε μία επαρχιακή δημόσια ακαδημία μετεκπαίδευσης για καθηγητές επαγγελματικών σχολείων. Το κείμενο της σύντομης αυτής ομιλίας, που μεταφράζεται για πρώτη φορά στα ελληνικά, πραγματεύεται με εύληπτο και σαφή τρόπο —σε απόκλιση από το εν γένει ερμητικό ύφος των μεταγενέστερων έργων του Χάιντεγκερ— βασικές ιδέες της όψιμης φιλοσοφίας του, και πιο συγκεκριμένα τη σχέση και την αλληλεπίδραση γλώσσας, επιστήμης και τεχνολογίας μέσα στον ορίζοντα της δυτικής μεταφυσικής.