Ο Αινείας, ένας από τους γενναιότερους αρχηγούς του τρωικού στρατοπέδου, μετά την πτώση της Τροίας, οχυρωμένος με το στρατό του στην ακρόπολη της χώρας, την Πέργαμο, συνεχίζει να πολεμά σαν λιοντάρι εναντίον των εισβολέων. Μετά την παύση των εχθροπραξιών, οι Αχαιοί προτείνουν στον ήρωα να παραμείνει στην πόλη, αλλά αυτός αρνιέται. Όταν ο Οδυσσέας τον ρωτά που λογαριάζει να πάει, αυτός απαντά: «Εκεί, που θα νοιώσω ελεύθερος. Πλούσιος σε γνώσεις κι εμπειρίες απ το ταξίδι που θα κάνω. Δεν ξέρω σε ποια χώρα το χέρι του Θεού θα μ΄ οδηγήσει, μα θα το καταλάβω όταν το φορτίο της ζωής μου γίνει ανάλαφρο, εκεί τότε θα ξαποστάσω.
Η άφιξη της Αρσινόης Β’ στην Αλεξάνδρεια, σηματοδοτεί την ανατροπή των πολιτικών δεδομένων της τότε εποχής. Θα επηρεάσει και τις λεπτές ισορροπίες του παλατιού;
Ο προμηθέας μονολογώντας, δηλώνει αμετανόητος για την πράξη του. Τίμησε δεόντως το ανθρώπινο γένος τη θυσία του;
Η κληρονομιά της Δαμούς είναι φορτίο βαρύ. Θα καταφέρει τελικά να το σηκώσει;
Αλήθεια, πόσο διαχρονικό είναι το έργο του μεγάλου μύστη, Πυθαγόρα;
Για τον Θουκυδίδη, ο τρωικός πόλεμος δεν έγινε για μια γυναίκα, αλλά για δύναμη και πλούτη. Πόσο δίκαιο έχει, αφού και σήμερα ακόμη, μια πόλη στην άμμο, μόνη, αμίλητη, βουβή, περιμένει τον χρησμό της Φημονόης που θα μιλά για λευτεριά, κι επιστροφή στις πατρώες εστίες.