Η Τάιγκερ,μία δεκαεξάχρονη έφηβη, μεγαλώνει σε μονογονεϊκή οικογένεια μαζί με την υπερπροστατευτική μητέρα της στη Μέσα Λούνα της Αριζόνας,κάτω από δύσκολες οικονομικές συνθήκες.Δεν ήταν άριστη μαθήτρια αλλά της άρεσαν τα βιβλία και το διάβασμα κάτι για το οποίο ευθύνεται η αγαπημένη της μητέρα,η οποία εργαζόταν ως βιβλιοθηκάριος πριν την γεννήσει.Την “Ημέρα μνήμης”γίνεται χορός και εκείνη αποφασίζει ότι θα πάει με τον Κάι,τον πρώτο της έρωτα,ακόμη και αν χρειαστεί να μαλώσει με τη μητέρα της,το οποίο και τελικά έγινε.Η ίδια όμως ήθελε αυτό το καλοκαίρι να είναι διαφορετικό,να κάνει την δική της επανάσταση για τα δικά της θέλω ακόμη και αν βαθιά μέσα της ήξερα ότι η μητέρα της το μόνο που επιδίωκε ήταν να την προστατεύσει από τους κινδύνους που ελλοχεύουν σε αυτή την ηλικία.

Οι Τέσσερις λέξεις που ακούστηκαν από το στόμα του Κάι για το θάνατο της μητέρα της,ήταν ικανές να διαλύσουν όλη της τη ζωή και να την σκορπίσουν στο σκοτάδι που κρύβεται από το φως,σε εκείνο το σκοτάδι που δεν μπορεί να τρυπώσει τίποτα.Στήριγμα της η Κέικ η μοναδική της φίλη,στέκεται βράχος σε αυτή τη μαύρη τραγωδία που παίζεται.Οι ανάδοχες οικογένειες είναι μονόδρομος για ένα παιδί χωρίς κηδεμόνα,και η Τάιγκερ άλλαξε 3 έως ότου μάθει ότι σε αυτόν κόσμο δεν ήταν μόνη,είχε και αδερφή.Το βιβλίο μιλάει για την απώλεια και το προσωπικό αγώνα του καθένα για τη λύτρωση.Την δύναμη που κρύβουμε όλοι μέσα μας για να μπορέσουμε να ζήσουμε και να διαχειριστούμε το πένθος.Για εκείνα τα παιδιά που βρίσκονται ξαφνικά χωρίς κανέναν δίπλα τους και αναγκάζονται να βρεθούν στο έλεος αγνώστων.Για όλους όσους έχουν βρεθεί στο σκοτάδι και ψάχνουν το φως ….

Το διάβασα απνευστί και πρέπει να πω ότι δεν ήταν μόνο η πλοκή και η γραφή που με κράτησε αλλά με κέρδισε το ψυχογράφημα των χαρακτήρων της και ιδιαίτερα της ηρωίδας που ξεγυμνώνει το μέσα της χαρίζοντας στο αναγνωστικό κοινό μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα.