Η παλέτα των χρωμάτων βούτηξε, σαν γλαροπούλι, μέσα στην ψυχή των ποιημάτων και των τραγουδιών, ώστε να τα μεταμορφώσει σε πίνακες ζωγραφικής και να τα οικοδομήσει με απαράμιλλη ευαισθησία... Συγχρόνως, σαν ταχυδακτυλουργός, στεφανώνει έννοιες και ιδέες προκειμένου να συνοδεύσει, στην καρδιά της θάλασσας και του φεγγαριού, τον καμβά του λόγου του...
Τα ποιήματα και τα τραγούδια, του Ιωάννη Κοκκάρη, ντύθηκαν με τον έρωτα και την αγάπη για να γευθεί, ο αναγνώστης, τ’ αρώματα και τις γεύσεις, που αναβλύζουν μέσα από τα σωθικά των πονημάτων του... Η αυθεντικότητα, ο έντεχνος και ο αριστουργηματικός λυρικός λόγος του σε οδηγεί να ιχνηλατήσεις τις δικές σου υπαρξιακές απαντήσεις...
Τέλος με ήθος, εντιμότητα και μεγίστη αξιοπρέπεια, αλλά και με οργή, αναζητά τους ενόχους. Κι όλα αυτά τα αγκαλιάζει με το βλέμμα ενός εφήβου...