Ρώμη, 21 Μάρτη 2004. Πριν το ντέρμπι Λάτσιο-Ρόμα, σφοδρές συγκρούσεις μεταξύ οπαδών και αστυνομικών σημειώνονται γύρω από το στάδιο Ολίμπικο. Η τρομερή αστυνομική βία και η άφθονη χρήση δακρυγόνου αερίου CS –θεωρείται χημικό όπλο– δημιουργούν ένα κλίμα που θυμίζει Γένοβα 2001. Κάποια στιγμή κυκλοφορεί η φήμη ότι σκοτώθηκε ένα παιδί (το παρέσυρε ένα βανάκι της αστυνομίας ή δέχτηκε δακρυγόνο στο πρόσωπο ή πνίγηκε από τα χημικά ή …).
Ενώ το ματς ξεκινά, η φήμη διαδίδεται σε όλο το γήπεδο. Από το πέταλο των ultras της Ρόμα αρχικά αλλά και σχεδόν από όλες τις κερκίδες στη συνέχεια, ακούγονται συνθήματα εναντίον της αστυνομίας και για τη διακοπή του παιχνιδιού. Το ίδιο θα κάνουν και οι οπαδοί της Λάτσιο, σε ένδειξη αλληλεγγύης. Οι ποδοσφαιριστές συμμερίζονται τα αισθήματα του κόσμου και το παιχνίδι διακόπτεται.
Περί τίνος πρόκειται; Είναι μια ηθική επιλογή απέναντι σε μια ανυπόφορη κατάσταση, κόντρα στη λογική του «the show must go on», ή για μια συνωμοσία των κακών χούλιγκαν, όπως υποστηρίζουν κρατικοί φορείς και ΜΜΕ που, για ακόμα μια φορά, ξεσηκώνουν το πολλοστό κύμα ηθικού πανικού;
Με αφορμή το συγκεκριμένο περιστατικό, Το ντέρμπι του νεκρού παιδιού, κοινωνιολογική έρευνα και ανταγωνιστική συλλογική αφήγηση, ξετυλίγει, με πάθος αλλά και νηφάλια μεθοδικότητα, το κουβάρι των σχέσεων ανάμεσα στον αθλητισμό, τις νεανικές κουλτούρες, τις κοινωνικές αντιστάσεις και τις κατασταλτικές πρακτικές.
Σχεδόν είκοσι χρόνια μετά την πρώτη έκδοσή του, το βιβλίο παραμένει πάντα επίκαιρο και χρήσιμο σε όποιον αναζητά τα νήματα, κατασταλτικά και ανταγωνιστικά, που συνδέουν το παρόν με το παρελθόν και απ’ ό,τι φαίνεται… και με το μέλλον.